Χέρια

Σκόπευα, μετά την ολοκλήρωση του παιδικού μυθιστορήματος -την εισαγωγή του οποίου έχω ανεβάσει σ' ένα από τα προηγούμενα ποστ- να ξαναπιάσω την ιστορία του ιδιοφυούς πιτσιρικά που την έχω μισοτελειωμένη (όσοι είστε τακτικοί αναγνώστες τουμπλογκ, πιθανόν να έχετε διαβάσει προ καιρού τα πρώτα κεφάλαια). Το παιδικό το 'χω τελειώσει προ πολλού, μα αλλιώς τα υπολογίζεις καμιά φορά κι αλλιώς σου 'ρχονται. Από αλλού περιμένεις την έμπνευση, από αλλού σου παρουσιάζεται. Έτσι, αντί ν' ασχοληθώ με το επόμενο μυθιστόρημα, έκατσα και σκάρωσα ένα διήγημα. Αυτό μου 'ρθε, αυτό έγραψα. Το 'χα εξάλλου στα κατάστιχα το σχέδιο για τη μεθεπόμενη δουλειά μου: μιαντουζίνα διηγήματα υπό το γενικό τίτλο "Χέρια". Ξαφνικά, λοιπόν, μου 'ρθε κατακούτελα η ιδέα για το πιλοτικό αφήγημα αυτής της σειράς διηγημάτων. Και το' γραψα μέσα σε πεντ' έξι μέρες. Σκοπεύω να το ανεβάσω σύνομα σε ποστ, αλλά όχι ακόμα. Γύρω στις 10 του Σεπτέμβρη, υπολογίζω. Όταν επιστρέψω Αθήνα.


Θα με βρείτε και εδώ: http://www.fasoulasonline.com

Γεια σου, συνοδοιπόρε!

Έτσι, από περιέργεια...

Ανέβασα ένα ποστ παραμονές δεκαπενταύγουστου απλώς για να τσεκάρω την επισκεψιμότητα. Και τα σχόλια.
Για να δω πόσοι ακόμα… βαρεμένοι υπάρχουν (εκτός από μένα) που σερφάρουν –και μπλογκάρουν- μέρες που είναι…
Γεια σου, λοιπόν, αγαπητέ… συνοδοιπόρε!


(Θα με βρείτε και εδώ: http://www.fasoulasonline.com)

Αυγουστιάτικα...

Σκυλοβαριέμαι…

…ν’ ασχοληθώ με το μπλογκ…
Ό,τι και να γράψω, εξάλλου, στο βρόντο θα πάει.
Ποιος θα το διαβάσει αυγουστιάτικα;
Σκεφτόμουν να γράψω για ορισμένα βιβλία που μου άρεσαν, αλλά ποιος ο λόγος;
Χαράμι θα πάνε.
Τ’ αφήνω για το Σεπτέμβρη, μια και καλή.
Όχι, δε σας δίνω ραντεβού το Σεπτέμβριο.
Δε σκοπεύω δα να το παρατήσω και τελείως το μπλογκ ως τότε.
Θα λέω εκεί καμιά μαλακία πού και πού για να περνάει η ώρα.
Όποτε δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω.
Αλλά, δόξα τω θεώ, είναι ελάχιστες αυτές οι στιγμές.
Οι στιγμές δηλαδή που δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω και λέω διαδικτυακές μαλακίες.
Όπως αυτή εδώ η στιγμή, λόγου χάρη.
Που παρατράβηξε, τώρα που το σκέφτομαι.
Ώρα για μπάνιο.
Κι όποτε μου τη βαρέσει, τα ξαναλέμε…

ΥΓ: Όσο για το προηγούμενο ποστ, που ύστερα από 24 ώρες αποσύρθηκε άπαξ διά παντός, είπαμε, λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα…


(Θα με βρείτε και εδώ: http://www.fasoulasonline.com/)