Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της ζωής μου (και γαμώ τις πρωτοτυπίες, ξέρω μα είχε στερέψει το μυαλό μου...)

Χαζεύοντας τα παλιά φωτογραφικά μου άλμπουμ, ξαφνικά μου την κάρφωσε.
Δουλειά δεν είχε ο διάολος, θα μου πείτε, αλλά...
Έτσι και μου καρφωθεί κάτι στο μυαλό, δεν ξεκαρφώνεται ούτε με λοβοτομή...
Ιδού, λοιπόν, το αποτέλεσμα...
Το αποτέλεσμα 46 χρόνων (και κάτι) περιπλάνησης σε τούτο τον πλανήτη...
Και... δε θέλω σχόλια!
Ή μάλλον θέλω...
Γράψτε ό,τι γουστάρετε, ελεύθερα, βγάλτε τα... απωθημένα σας!
Μα να ξέρετε πως θα σας απαντήσω... αναλόγως!

Στρουμπουλό και συνοφρυωμένο...

...που 'σκασε, επιτέλους, χαμόγελο...

...επειδή κατούρησε τον παππού του!

Τω καιρώ εκείνω, με μια γκλίτσα και μια φουστανέλα έβγαζες γκόμενα...

...μα η μαμά σε θεωρούσε "μικρό" και δε σ' άφηνε να τη χαρείς... Δε βαριέσαι, γράφ' τα στο χιόνι (αδερφή μου είναι, βρε, μην τρελαίνεστε!)

Το 'χα μάθει καλά το ποίημα, πάντως...

Μην τηράτε ζερβά΄ τηράτε δεξά. Τον πιο λεβέντη. Με το μουστάκι το τσιγκελωτό...

Τώρα τηράτε ζερβά. Άκρα ζερβά. (όπως τηράτε, βρε, όχι όπως στέκομαι!). Πάνω πάνω. Στα ορεινά. Βοηθάει και το... μπόι!

Μάνα είναι μόνο μία (ειδικά αν έχεις... μόνο ένα χέρι!)

Παντειακό φρικιό... Ανήμερα φοιτητικών εκλογών. Με τα σήματα όλων των παρατάξεων στο ένα πέτο. Και τη φωτογραφία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο άλλο...

Κι ύστερα, άρχισαν τα ζόρια... Όχι, εδώ δεν υπήρχαν ζόρια. Αλλά όταν τελείωνε το ματς του πρωταθλήματος Τύπου και γυρίζαμε στην εφημερίδα, πού σε πονεί και πού σε σφάζει... (Αυτή είν' η ομάδα του "Φίλαθλου". Το '83)

Ξύρισ' το μούσι, ρε! Ρεπορτάζ Παναθηναϊκού με τον Ζάετς στο πλάι κι εσύ είσαι ένα κράμα Βελουχιώτη και καπετάν Γιώτη (όχι ένα κράμα... Ζάετς και Ρότσα, αυτό το 'χε πει ο Καλογεράς, για κάποιον απίθανο Αυστραλό, ονόματι Πόλακ)

Το ξύρισα. Όχι επειδή φοβόμουν τους σύντεκνους στην Κρήτη (την οποία γύρισα μ' αυτόν τον κουβά που βλέπετε!), αλλά επειδή λίγους μήνες μετά...

...πήγα φαντάρος. Ή μάλλον ναύτης. Στου Μπαλάσκα

Στην κλούβα... Δεν είχα σκοτώσει κανέναν, αλλά με χώσαν εκεί μέσα μη... με σκοτώσουν! Με κλούβα μας πήγαν όλους τους δημοσιογράφους το '89 στο γήπεδο της Σουόνσι. Οι Ουαλλοί είχαν λυσσάξει...

Το πρώτο κινητό. Μουσειακό είδος...

Κι ύστερα Sportime... Κι έρωτας μέχρι τα μπούνια. Όχι, βρε, με το Sportime! Υπεύθυνος των μαθητευόμενων ήμουν, ε, ερωτεύθηκα μία απ' αυτές. Την πιο... όμορφη, ασφαλώς!

Και σα να μην έφτανε που την ερωτεύτηκα, πήγα και την παντρεύτηκα κιόλας... Αν μη τι άλλο, πάντως, στην Τζαμάικα ήταν μια χαρά... Καλύτερα κι απ' το Μαϊάμι κι απ' το Λονδίνο (ταξίδι μέλιτος... εις τριπλούν!)

Εγώ χαζομπαμπάς; Κι όμως, το καλύτερο που μου συνέβη ποτέ... (Κάντε κλικ να διαβάσετε τους... στίχοι, τους συντάξαμε από κοινού μετά της συμβίας μου...)

Τώρα το λιονταράκι έχει πια μεγαλώσει...

Εγώ να δεις!...

Και ζήσανε αυτοί καλά...

Θα με βρείτε και εδώ: http://www.fasoulasonline.com/