Θα τα χαζέψουν τα παιδάκια,
οι μπαγλαμάδες...
Για κάντε ένα κλικ στην παραπάνω φωτογραφία. Για να μεγαλώσει και να δείτε σε όλο της το μεγαλείο την ηλιθιότητα των μπαγλαμάδων... Των μπαγλαμάδων, στους οποίους έχουμε εμπιστευθεί τη μόρφωση των παιδιών μας...
Όχι, δεν πρόκειται να συνεχίσω να τους αποκαλώ "σοφούς - πεφωτισμένους". Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο μπαγλαμάδες που νομίζουν ότι κυριολεκτώ (τα βλέπουν βέβαια τα εισαγωγικά, αλλά ανάθεμα κι αν αντιλαμβάνονται το νόημά τους...).
Η παραπάνω άσκηση είναι από το καινούριο βιβλίο -ο θεός να το κάνει- "Μαθηματικών - Παθηματικών" της 2ας δημοτικού. Της 2ας δημοτικού, επαναλαμβάνω, για όσους τυχόν υποθέσουν ότι, πάνω στη σύγχισή μου, μπέρδεψα τα πλήκτρα...
Φυσικά, η κόρη μου δεν κατάλαβε Χριστό. Όπως και όλοι οι συμμαθητές της, εξυπακούεται. Εδώ τρομάξαμε να καταλάβουμε τόσο εγώ όσο και η γυναίκα μου... Ασφαλώς και, με το που είδα τη μικρή να δαγκώνει το μολύβι της και να με κοιτάζει με κείνα τα τεράστια, γεμάτα απορία, ματάκια της, έκλεισα το βιβλίο. Και της είπα ότι την άσκηση θα τη λύσει όταν θα είναι σε θέση -και σε ηλικία- να την καταλάβει. Σε κάνα δυο χρόνια, δηλαδή. Τουλάχιστον. (Οι σημειώσεις, σημειωτέον, είναι της γυναίκας μου, που, απ' ό,τι διαπίστωσα εκ των υστέρων, υπολόγισε μόνο τις πράσινες και μόνο τις θαλασιές τις χάντρες, οπότε υπάρχει λάθος. Προσωπικά δεν ασχολήθηκα καν μέχρι να μου επισημάνει κάποιος το λάθος, μια και ποσώς με απασχόλησε η λύση. Το μόνο που με απασχόλησε και με απασχολεί είναι η απαράδεκτη πολυπλοκότητα -για τη φύση της ηλικίας στην οποία απευθύνεται- άσκηση).
Οι μπαγλαμάδες ψάχνουν, προφανώς, ν' ανακαλύψουν τον εκκολαπτόμενο Αϊνστάιν του 21ου αιώνα. Και το μόνο που θα καταφέρουν, αν τους το επιτρέψουμε, είναι να μας χαζέψουν όλους. Και τα παιδάκια και τους γονείς...
[Με βάση τα σχόλια που έχω λάβει, ανανεώνω συνεχώς το ποστ. Η Magica, για παράδειγμα, μου επισήμανε κάτι πολύ σωστό: ότι τα παιδιά μαθαίνουν παίζοντας -και παίζουν μαθαίνοντας. Είναι πολύ σημαντικό, δηλαδή, τα παιδιά να παίζουν -και να μαθαίνουν- με τις χάντρες, με τα κυβάκια και με οτιδήποτε μπορεί να τα διδάσκει και παράλληλα να τα διασκεδάζει. Υποτίθεται, δε, ότι αυτός είναι ο σκοπός του συγκεκριμένου βιβλίου. Με τη διαφορά ότι οι συγγραφείς του προφανώς μπέρδεψαν τις ηλικίες. Γιατί το μυαλουδάκι ενός παιδιού 8 χρονών ΑΔΥΝΑΤΕΙ να συλλάβει πλήρως τις πολλαπλασιαστικές ιδιαότητες της αριθμητικής, πολύ περισσότερο αν συνδυάζεται με την εντελώς ακατανόητη για κείνο υποδιαίρεση του ευρώ...]
Σχετικά ποστ μπορείτε να δείτε στις παρακάτω διευθύνσεις:
* ET(s) go home!
* Αϊ σιχτίρ, πια, κύριοι "σοφοί - πεφωτισμένοι"!
* Οι φωστήρες ανακάλυψαν το... τρίευρο!
* Άσχετοι, αλαζόνες, χαραμοφάηδες και (πάνω απ' όλα) ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ!
Δείτε και αυτό (ένα κατατοπιστικό - τεκμηριωμένο ποστ της so_far): Maths & Physics
(Θα βε βρείτε και εδώ: http://www.fasoulasonline.com/)
αναρτήθηκε από το χρήστη Χρήστος Φασούλας @ 11:37 π.μ.
66 σχόλια
66 σχόλια:
Πρέπει να προετοιμάζομαι από τώρα δηλαδή γι' αυτό που θα αντιμετωπίσω σύντομα... Και μη χειρότερα...
E, όχι και σύντομα, Τσε! Πόσο είναι τώρα ο γιος σου; Ενάμισι; Έχεις μια πενταετία μπροστά σου. Ποιος ξέρει τι θα έχουν σκαρφιστεί μέχρι τότε οι... φωστήρες!
Μα πως αγαπητέ θα ξεχωρίσει η αυριανή "ελίτ" από τα φτηνά χέρια και μυαλά των "απασχολήσιμων". Πρέπει νωρίς, να πάρει καθένας το μήνυμα του..
Χρήστο έχεις απόλυτο δίκιο. τα βλέπω κι εγώ στη δικιά μου που φέτος παέι πρώτη. μόνο μια λύση υπάρχει, το να βοηθάμε συνέχεια το παιδί στο σπίτι...
Χρήστο, χθες βράδυ στη Θεματική Βραδιά με το Στέλιο Κούλογλου το θέμα ήταν παιδιά με αυξημένη ευφυία. Μπορεί να σου φανείς χρήσιμο για το βιβλίο σου, αναζήτησέ το
Καπιταλιστικό κουμμούνι (φοβερό προσωνύμιο!) καλωσήθες και συγχαρητήρια για το καλαίσθητο μπλογκ σου.
Ναι, είναι φανεό ότι τους λείπουν εργατικά χέρια. Και πάνε να τα... ξεδιαλύνουν από τώρα...
Δημήτρη, ασφαλώς και οφείλουμε να τα βοηθήσουμε. Παρακάπτοντας όσα τους είναι ακόμα άχρηστα και ακατανόητα. Σιγά μην τους περάσει!
Σταυρούλα μου, σ' ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία! Δεν είχα ιδέα. Θα τη βρω οπωσδήποτε την εκοπμπή, να 'σαι σίγουρη! :)
ντρουμ, ντρουμ, ντρουμ, τα "βραχιόλια" τους βροντούν...
Eγώ τραβάω χρόνια τα μαλλιά μου.. Ποιό ασύνταχτο βιβλίο πχ απ την ιστορία της Γ Λυκείου δεν φανταζόμουνα ότι θα συναντούσα..
Παλιό γιατρό και δάσκαλο θα ψάχνουμε σε λίγο..
Είμαι συμπαραστάτις σε όποια κίνηση ξεκινήσετε.
...κι έπεσε μες στο πηγάδι, Σπύρο. Σαν καιρός δεν είναι να το σκεπάσουμε, το ρημάδι;...
Κατερίνα, αυτό να μου πεις, τι τραβάς κι εσύ...
Σ' ευχαριστώ για την πρόθεσή σου. Από τη νέα σεζόν θα γίνουν συντονισμένες ενέργειες -και όχι μόνο από μένα ατομικά.
ΥΓ: Σου μιλάω στον ενικό, οπότε... απαιτώ κι από σένα να συμμορφωθείς!
:)
Κάνουν ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟ από τη β΄Δημοτικού;;;;;;
Ή εμείς ήμασταν πολύ χαζά στην ηλικία τους ή αυτά είναι πολύ έξυπνα ;-)
Αn-lu, μακάρι να 'καναν μόνο πολλαπλασιασμό. Κάνουν και διαίρεση και πράξεις μέχρι το 1.000 -από κει που μέχρι πέρσι είχαν μάθε ως το 20!- και ανάλυση του ευρώ και γεωμετρία και πολύπλοκες ασκήσεις σαν κι αυτή που έχω κοπιάρει- και ό,τι άλλο τρελό μπορείς να φανταστείς...
Και, ναι, τα σημερινά παιδιά είναι πιο έξυπνα. Γι' αυτό, φαίνεται, ορισμένοι έχουν βαλθεί να τα χαζέψουν...
Που να δειτε τι γινεται αργοτερα. Το βιβλιο Βιολογιας της 1ης Γυμνασιου, απευθυνεται σε πρωτοετεις της Ιατρικης!!!!
Παντως εκεινο που εχω να δηλωσω ειναι οτι ο γιος μου ξεκινησε φροντιστηρια στην δευτερα Γυμνασιου και ηταν απο τους τελευταιους. Τα υπολοιπα παιδια ειχαν βοηθεια στο σπιτι απο το Δημοτικο!!!
Εκανα μασουρι την ιδεολογια μου, την καταπια και βουτηξα στον κοσμο των φροντιστηριων. Εγω που κομπαζα οτι "..στο Λυκειο και βλεπουμε".
Οπως μου ειπε πολυ σοβαρα και η φιλολογος του γιου μου....
"..κυρια Χ......., ή θα πατε με το συστημα και θα βοηθησετε το παιδι σας, ή θα μεινετε πιστη στην ιδεολογια σας και θα το χαντακωσετε"!!!!!!
Αγαπητή Τολίτσα, βεβαίως και έχω ενημερωθεί για το τι πρόκειται ν' αντιμετωπίσω αργότερα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω τι θα κάνω. Είμαι της αρχής "κάθε πράγμα στον καιρό του". Βλέποντας και κάνοντας. Από την άλλη, πάντως, έχω να αντιπαραθέσω και το παράδειγμα της ανιψιάς μου, που πέρασε πέρσι πανεπιστήμιο χωρίς ούτε μια ώρα φροντιστήριο! Και δεν είναι καμιά διάνοια, απλώς ένα -φυσιολογικά- έξυπνο παιδί.
Γι' αυτό σου επαναλαμβάνω: βλέποντας και κάνοντας...
ΥΓ. Κοπιάρω το υστερόγραφο που έγραψα και στην Κατερίνα: Σου μιλάω στον ενικό, οπότε... απαιτώ κι από σένα να συμμορφωθείς!
:)
Πέρα από την ύλη, που υποψιάζομαι οτι παραείναι προχωρημένη για τόσο μικρά παιδάκια, φταίει και η σύνταξη του βιβλίου.
Σχεδιάστηκε να είναι "μωρουδίστικο", ώστε να τραβάει την προσοχή του παιδιού, αλλά είναι μάλλον παρατραβηγμενο και τελικά ξένο προς το παιδι.
Οσο για τα βιβλια των μεγαλυτερων ταξεων, παρα πολύ καλή ύλη, ωραια ιδέα και μεγαλη μεταδοτικότητα... μονο που κατα λαθος εκδοσανε τις αρχικες σημειωσεις και όχι το τελικο κειμενο.
Διαφωνω βεβαια παρα πολυ με την εκπαιδευτικη μεθοδο που λεει μαθαινουμε οχτω πραγματα σε οχτω ταξεις και οοολα τα υπολοιπα στην γ λυκειου, αλλα οχι κι ετσι.
Passer-by, δεν είναι απλώς προχωρημένη η ύλη είναι ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, εξωγήινη... Τουλάχιστον για παιδάκια που τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να συναισθάνονται τις νοητικές εικόνες πέρα από το φυσικό κόσμο που τους περιβάλλει...
Και μην το λες ότι "όλα τα υπόλοιπα" τα μαθαίνουν -πια- στην τρίτη λυκείου. Για δες το σχόλιο της tolitsa, για παράδειγμα. Τον ισχυρισμό της οποίας δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω, ακριβώς επειδή έχω ακούσει κι άλλες έμπιστες μαρτυρίες που τον επιβεβαιώνουν...
Να πω πρώτα για την ηλίθια άσκηση! Την κοιτάζω εδώ και ώρα και έπαθα! Φαίνεται πως τα δικά μου ακόμα (οι μαθητές που έχω στο ολοήμερο εννοώ) δεν έχουν φτάσει εκεί! Είναι όλα με την ηλίθια επιμονή στα μοτίβα, γμτ!Κι ας με βρίσουν οι μαθηματικοί!
Πολύ θα το ήθελα να συναντούσα τους συγγραφείς και τον κύριο καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (Λεμονίδης νομίζω λέγεται)που ήταν υπεύθυνος και να τον ρωτήσω , αν πέρα από Πειραματικό ή ιδιωτικό, που δοκιμάστηκαν τα περισσότερα απ΄τ νέα "βιβλία", πόσα χρόνια έχουν να μπουν σε τάξη ενός σχολείου κανονικού. Ας μην μιλήσω για επαρχία. Γκρρρρ!!!! Με το ζόρι συγκρατιέμαι να μην βρίσω εδώ!
Και ναι, θέλουν ν' αρχίσουν το ξεδιάλεγμα νωρίς, ν' απομείνουν μόνο όσοι θα τα σκάνε σε φροντιστήρια κι αν!
Φαίνεται καθαρά πως είν' φτιαγμένα για παιδιά μέσου και ανωτέρου επιπέδου, βιοτικού και γνωστικού!
Χρήστο, συγγνώμη για το σχόλιο-σεντόνι, αλλά πιστεύω πως θα με δικαιολογήσεις!
Ρενάτα, μη ζητάς συγνώμη, μια χαρά είναι το σχόλιό σου Για να βλέπουν ορισμένοι ότι δεν τα λέει μόνο ένας "αγανακτισμένος γονιός", αλλά και οι καθ' ύλην αρμόδιοι, οι εκπαιδευτικοί.
Όσο για τους μαθηματικούς, κάθε άλλο πατά θα σε μισήσουν. Προ καιρού μου είχε στείλει ένα mail (ή σχόλιο, θα σε γελάσω) μία μαθηματικός που μου είπε το εξής πολύ σωστό: ότι μ' αυτά τα βιβλία θα κάνουν τα παιδιά να μισήσουν από τώρα τα μαθηματικά. Κι άντε μετά να το ξεπεράσουν...
Η δύσκολη, υπερβολική για την ηλικία τους ύλη, είναι κατά τη γνώμη μου παιδαγωγικό σφαλμα. Και μάλιστα δοσμενη με τον λαθος τροπο.
Αλλά εχω φρίξει και με το τι θεωρουν δυσκολο και απαιτητικο μερικοι γονεις.
Ποσες εβδομαδες χρειαζεται ενα δεκαχρονο παιδι για να μαθει ποιηματάκι 1 ρήμα;
Πολυ αισιοδοξο το παραδειγμα της ανιψιας σου(συμμορφωθηκα!). Εχω ακουσει κι εγω καποιες περιπτωσεις παιδιων, που τα καταφεραν χωρις φροντιστηρια. Παιδια ,αν υποψιαστω οτι υπαρχει καποια μυστικη φορμουλα και δεν μας το λετε, θα αρχισω τις μηνυσεις για αποκρυψη ζωτικης σημασιας πληροφοριων!!!!!
Καταλαβαινεις ομως οτι αυτες ειναι εξαιρεσεις(ενω θα επρεπε να ειναι ο κανονας)
Εμεις υποχρεωθηκαμε να μπουμε στον χορο αυτο γιατι απο την μια η ταξη ακολουθουσε τον ρυθμο των φροντιστηριων και απο την αλλη καποιοι καθηγητες ειχαν βρεθει σ'αυτη την θεση, επειδη δεν περασαν στην σχολη της επιλογης τους και ειπαν να εκδικηθουν το ..ατιμο το συστημα. Ετσι ο γιος μου αρχισε να μενει πισω σε καποια μαθηματα και τα υπολοιπα ειναι γνωστα. Σου ευχομαι να το γλυτωσεις!
Passer-by, δεν είναι απλώς παιδαγωγικό σφάλμα, είναι παιδαγωγικό ΕΓΚΛΗΜΑ...
Όσο για τους γονείς, δυστυχώς υπάρχουν -ακόμα- αρκετοί που καταναγκάζουν τα παιδιά τους να παπαγαλίζουν πράγματα ακατανόητα για την ηλικία τους. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει κανείς λόγος -πρακτικός εννοώ- να μάθει παπαγαλία την προπαίδεια ένα παιδάκι 8 χρονών. Κι όμως, πολλοί τους υποχρεώνουν τα παιδιά τους να τη μάθουν "νεράκι"... Για ποιο λόγο; Έτσι, για να κοκορεύονται ότι ο γιόκας τους ή η κοράκλα τους ξέρει απέξω κι ανακατωτά την προπαίδεια...
Γενικά, η παπαγαλία είναι ΑΝΤΙΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ μέθοδος. Γιατί το παιδί πρέπει να ΜΑΘΑΙΝΕΙ, όχι να ξεπατικώνει...
Τολίτσα, συμφωνώ ότι η ανιψιά μου είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Δυστυχώς τα φροντιστήρια ήταν, είναι και θα παραμείνουν η μεγάλη εκπαιδευτική πληγή σε τούτο τον έρμο τόπο. Κι όσο οι κρατούντες λένε ότι θα κάνουν τα πάντα για να καταπολεμήσουν την παραπαιδεία, κάνουν ό,τι μπορούν για να την αβαντάρουν...
Όσο για τη... φόρμουλα, θα ρωτήσω την ανιψιά μου και θα σου πω. Αλλά επίτρεψέ μου να αποκαλύψω το μυστικό πρώτα... στην κόρη μου!
:)
Έχω να πω κάμποσα επί του θέματος, αλλά πέρασα βιαστική και θα περιοριστώ
στην απέχθεια που μου προκαλεί η απο καθέδρας παντογνωσία των φωστήρων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Για την ώρα, να επισημάνω χαμογελώντας ότι (12Χ25)+(6Χ50) δεν μας κάνουν 300 αλλά 600.
(300+300).
Έχω την εντύπωση ότι η απαράδεκτη ετούτη άσκηση -ως προς τη διατύπωση και την περιγραφή της-, ζητάει κάτι τέτοιο:
(6Χ25)+(3Χ50)=300, ή (10Χ25)+(1Χ50)=300.
Κάνω λάθος λες;
:)
Α, και στον δεύτερο τρόπο που αναγράφεται στο βιβλίο, υποθέτω από τυπογραφικό λάθος (ουφ πιά!) λείπει στο τέλος το μηδέν, γι αυτό γράφει 30.
Καπετάνισσα, τι να πω; Μένω άφωνος που είχες την... ιώβεια υπομονή ν' ασχοληθείς με τους... φωστήρες!
Από τυποφραφικά λάθη, δε, ασ' τα να πάνε! Έτσι και επισήμανα όλα όσα έχω εντοπίσει ως τα τώρα, αυτός θα ήταν ο αποκλειστικός μου λόγος ως μπλόγκερ! Και μάλιστα καθημερινός...
Α, και κάτι ακόμα, καπετάνισσα. Απαράεκτη ως προς τη διατύπωση καιτην περιγραφή της ναι, αλλά όχι μόνο. Ακόμα και σωστά, δηλαδή, να είχε διατυπωθεί, θα ήταν και πάλι απολύτως ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ για τις ηλικίες των 7,5-8 χρονώ στις οποίες απευθύνεται...
Κουφάθηκα Χρήστο και δεν είμαι καλή στα μαθηματικά!
Πω, πω τα παιδάκια!
Μαζί σας Χρήστο σε ότι κίνηση κάνετε! Δεν έχω μικρά παιδάκια, αλλά στη σκέψη ότι κάποια παιδάκια μπορεί να κλαίνε γιατί δεν καταλαβαίνουν, τρελαίνομαι!
Ελπίδα μου, να 'σαι καλά!
Και, μην ανησυχείς, δε θα τ' αφήσουμε εμείς να κλαίνε! :)
Χρήστο μαζί σου,
ο γιός μου είναι τώρα 20 και η κόρη 17 αλλά, αυτά που ανακαλύπτεις ως πατέρας σήμερα, εξακολουθούν να είναι σε πρώτο πλάνο στο μυαλό μου γιατί εκτός από την 'αναγνωστική' διερεύνηση έκανα το σφάλμα να πω τον πόνο μου και στους δασκάλους των παιδιών όταν περνούσαν αυτά που περνά η κοράκλα σου τώρα.
Λοιπόν, οι κουλτουροδιδάσκαλοι με πληροφόρησαν -με ελαφρά λοιδωρία- ότι έχω μείνει λίγο πίσω και ότι η μοντέρνα εκπαιδευτική φιλοσοφία και στα ...Παθηματικά θέλει τα παιδιά να εκπαιδεύονται στην προσέγγιση της λύσης και όχι στη λύση του προβλήματος.
Στην απορία μου για το τι σημαίνει αυτό, πήρα την απάντηση ότι η λύση δεν μας ενδιαφέρει ως προς το αποτέλεσμα, "αυτό μπορεί να είναι στο περίπου", αλλά στην ανάπτυξη της σκέψης για προσέγγιση της λύσης. Όταν (ξανα)ρώτησα "δηλαδή δύο και δύο μπορεί να κάνουν ΠΕΡΙΠΟΥ τέσσερα;", με κοίταξαν με λύπη και απογοήτευση. Και όταν τους είπα ότι "έτσι, στο αποτέλεσμα του 'περίπου' εκπαιδεύετε τα παιδιά στο να εθίζονται ως προς τον ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΚΟΠΟ της ζωής τους, 'περίπου γιατρός', 'περίπου νομικός' κλπ, διαδικασία που σφραγίζεται και με την ηλίθια μέθοδο των πανελλήνιων εξετάσεων όπου στο μηχανογραφικό σου καταγράφεις πολλές 'λύσεις' για να τις προσεγγίσεις στο 'περίπου' της επιθυμητής, με κατέταξαν στους ακροδεξιοχριστιανοσυντηρητικούς που δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα της μεταμοντέρνας μεταπολιτευτικής Ελλάδας! Άει σιχτήρ τους...
Άρχισε το κράξιμο και εγώ μαζί σου. Έχω μείνει λίγο στο 'απ΄ έξω', γιατί όταν τα παιδιά μπούν στις παραπάνω βαθμίδες της εκπαίδευσης, η σύνταξη δεν φτάνει, ούτε συν ο μισθός της συμβίας, οπότε πιάσαμε δουλειά και ο χρόνος για διαδικτυακές βόλτες μειώθηκε δραματικά.
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατό πιό κοντά.
Ημίαιμε, μπορώ να φανταστώ τι τράβηξες (και... τι τραβάς, απ' ό,τι διαπιστώνω).
Να πω, πάντως, ότι υπάρχουν και (αρκετοί) δάσκαλοι που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο, αλλά αδυνατούν, μια και είναι πέρα απ' τις δυνάμεις τους να πετύχουν το ακατόρθωτο...
Χαίρομαι που θα είσαι εδώ, όσο μπορείς έστω, ειδικά από το Σεπτέμβρη και μετά. Όταν δηλαδή θα ξεκινήσει η νέα σεζόν και τότε θα 'χουμε πολλά να πούμε. Και να κάνουμε -ελπίζω...
Συμφωνώ οτι τα σχολικά βιβλία που έχουν πέσει στα χέρια μου είναι ένα χάλι (ΟΚ, δεν έχω τα επιστημονικά διαπιστευτήρια, εκ του αποτελέσματος κρίνω) αλλά το άλλο άκρο είναι χειρότερο. Δεν υπάρχει λόγος να μαθαίνουμε στα παιδιά λιγότερα απ όσα μπορούν να μάθουν γιατι θα τα αναγκασουμε ν ατα μαθουν μαζεμενα και μισα λιγο πριν από το τελος.
Οσο για τα φροντιστηρια, γνωμη μου ειναι ν αμη συγκρινετε με παιδια που έχουν διαφορα ηλικιας πανω από δυο χρόνια.
Μάλλον είμαι η μοναδική που διαφωνώ εδώ μέσα Χρήστο!:-))
..παρ'όλ'αυτά, εξηγώ τη διαφωνία μου, που έχει δυο σκέλη:
1) Βρίσκω ΠΟΛΥ σημαντικό να υπάρχει συνεννόηση και αλληλοϋποστήριξη μεταξύ γονιού και δασκάλου στο δημοτικό σχολείο, να δημιουργείται εικόνα σταθερή στο παιδί, πέρα από όποια διαφωνία με το σύστημα, τα βιβλία, κλπ, την έχει ανάγκη το παιδί αυτή τη συμφωνία μεταξύ του γονιού και του δασκάλου του. Το να απαξιώνει ο γονιός το δάσκαλο ή το βιβλίο, παίρνει τρομακτικές διαστάσεις στα μάτια (και τη ψυχή) του παιδιού και δημιουργεί τεράστια ανασφάλεια -κυρίως προς τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι λάθος να θέλει ο γονιός να υπερισχύσει του δασκάλου, μια και δεν (θα) είναι υπεύθυνος για την εξέλιξη του παιδιού του, επειδή το παιδί θα έχει πολλούς δασκάλους και πολλά συστήματα να αντιμετωπίσει (και να συνεργαστεί μαζί τους) στο μέλλον.
Αυτό που μπορεί να βελτιώσει ο γονιός είναι το κριτικό νεύμα του παιδιού και τη διάθεση συνεργασίας και έρευνας. Επίσης, επειδή δεν γνωρίζει τον τρόπο διδασκαλίας στα σημερινά σχολεία, ας μένει στην άκρη και ας ΡΩΤΑ το παιδί του παρά να προσπαθεί να του μαθαίνει κάτι με μεθόδους παλιές. Ο κόσμος αλλάζει βλέπετε... και αλλάζει συνταρακτικά γρήγορα.
2) Οποιο βιβλίο και να διδαχτεί το παιδί, ο εγκέφαλός του θα αναπτυχθεί. Τη στιγμή μάλιστα που ένα βιβλίο με εικόνες ανακινεί το ενδιαφέρον, σίγουρα κάτι ενδιαφέρον προκύπτει. Το παιδί μαθαίνει να συνδυάζει, να παίζει με το μυαλό του, να μη στέκεται μόνο στη δική του φαντασία, να αντιλαμβάνεται πως υπάρχουν πολλοί και διάφοροι και διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης ενός προβλήματος, πράγμα που το βοηθά γενικότερα στη ζωή του και όχι μόνο στο συγκεκριμένο μάθημα.
-->> Δεν θέλησα να μπω στα χωράφια των δασκάλων όσο τα παιδιά μου ήταν μικρά και δεν μετάνιωσα για αυτή τη στάση. Απαντούσα μόνο όταν με ρωτούσαν και μόνο με τον τρόπο που είχα μάθει η ίδια στο σχολείο, τονίζοντας ότι αυτός ήταν ο "δικός μου τρόπος" και λέγοντας ότι οι τρόποι αλλάζουν και τίποτα δεν μένει στατικό και το ίδιο και ότι χρειάζεται να ψάξουν για να βρουν το δικό τους τρόπο σκέψης.
Δεν δίσταζα επίσης, να τα ρωτάω να μου εξηγούν πολλά πράγματα και δεν έκρυβα το θαυμασμό μου για το πώς τα κατάφερναν!
-->> Αυτό το σχόλιο τράβηξε πολύ σε μάκρος και, εχμ, λέω να το κάνω ποστ! Νά'σαι καλά Χρήστο για το έναυσμα:-)))
Passer by, δεν είπα ποτέ ότι είναι προτιμότερο τα παιδιά να μαθαίονυ λιγότερα απ' όσα μπορούν να μάθουν. Τα παιδιά, ίσα ίσα, είναι "σφουγγάρια"΄ μαθαίνουν πολύ περισσότερα απ' όσα εμείς νομίζουμε. Αλλά όχι και τόσα όσα -θέλουν να- νομίζουν κάποιοι άλλοι.
Εγώ στέκομαι σε κάτι συγκεκριμένο, στο συγκεκριμένο βιβλίο, κοινώς, που το έχουν πει ΟΛΟΙ οι ειδικοί -εκτός, ασφαλώς, απ' αυτούς που το συνέταξαν...- ότι η ύλη του είναι απαράδεκτα ΑΚΑΤΑΛΑΒΙΣΤΙΚΗ- για την ηλικία των 7 και των 8 ετών. Έχω ακούσει ότι το ίδιο ισχύει και με την αριθμητική (και όχι μαθηματικά, βέβαια, άλλο ένα αισχρό λάθος) της πέμπτης δημοτικού. Ωστόσο, προς το παρόν επισημαίνω αυτά που έχω παρατηρήσει με τα ίδια μου τα μάτια. Και δεν νομίζω να είναι θέμα υποκειμενικής εκτίμησης, νομίζω είναι θέμα κοινής λογικής.
Για τα φροντιστήρια, τώρα, δεν το πολυκατάλαβα αυτό που είπες. Τι ακριβώς εννοείς;
Αγαπητή ροδιά, μα δε διαφωνούμε ούτε κατά διάνοια! Δε στέκομαι απέναντι στους δασκάλους με εχθρική διάθεση, ίσα ίσα, οι ίδιοι οι δάσκαλοι (στη συντριπτική τους πλειονότητα) έχουν καταδικάσει πολλά από τα νέα σχολικά βιβλία, ανάμεσα στα οποία... εξέχουσα θέση κατέχει το βιβλίο "Μαθηματικών - Παθηματικών" της δευτέρας δημοτικού.
Αλίμονο αν διαφωνούσα στο ότι ο εγκέφαλος ενός παιδιού σ' αυτή την ηλικία αναπτύσσεται με τρομακτική ταχύτητα -δε χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να το διαπιστώσεις αυτό. Εκείνο που με εκνευρίζει αφόρητα και δεν μπορώ να το εξηγήσω με βάση την -κοινή- λογική, είναι με ποια κριτήρια αποφάσισαν ξαφνικά κάποιοι επαΐοντες ότι, από εκεί που ένα παιδάκι 7 χρονών έχει μάθει να κάνει πράξεις μέχρι το 20, μέσα σε δυο βδομάδες (!) πρέπει να μάθει να κάνει πράξεις μέχρι το 100 και μέσα στους επόμενους 6-7 μήνες να μάθει να λύνει πολύπλοκα προβλήματα μέχρι το 1000, να μάθει την προπαίδεια απέξω κι ανακατωτά και την πληρέστατη ανάλυση του ευρώ.
Α, τώρα που το θυμήθηκα, δεν είναι μόνο η αριθμητική. Στη γραμματική διδάσκονται από τη δευτέρα δημοτικού να κλίνουν την προσωπική αντωνυμία "εγώ", στο δυνατό και στον αδύνατο τύπο. Κι άντε τώρα να καταλάβει το παιδί το "μου", το "εμένα" ή το "με" και τα σχετικά. Είναι ΦΥΣΕΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ, είναι πέρα από τις δυνατότητες του -έστω και "σπογγοειδούς"- εγκεφάλου του, πώς να το κάνουμε! Και δεν το λέω μόνο εγώ αυτό, το λένε ΟΛΟΙ οι παιδοψυχολόγοι. Τώρα, θα μου πεις, στο παιδαγωγικό ινστιτούτο δεν συμβουλεύονται παιδοψυχολόγους; Υποθέτω πώς ναι, οπότε είναι να τρελαίνεσαι για ποιο λόγο ενέκριναν μια τόσο προχωρημένη (για να μην πω τίποτα χειρότερο) ύλη.
Αν οι δάσκαλοι τηρούσαν αυστηρά το γράμμα του νόμου, ΚΑΝΕΝΑ παιδάκι δεν θα προβιβαζόταν στην τρίτη, μια και ΚΑΝΕΝΑ δεν καταλαβαίνει γρυ απ' όλ' αυτά (εκτός από τα χαρισματικά, βέβαια, που το ποσοστό τους δεν είναι μεγαλύτερο από 2-3 στα 1.000).
Όσο για την απαξίωση του δασκάλου ή του βιβλίου, συμφωνώ μαζί σου κατά το ήμισυ. Όσον αφορά το δάσκαλο, δηλαδή. Όσον αφορά το βιβλίο, δεν έχεις άλλη επιλογή. Όταν το παιδί, όταν ΟΛΑ τα παιδιά, κοιτάζουν τους γονείς τους με απορία μια και αυτά που διαβάζουν φαντάζουν στα ματάκια τους ιερογλυφικά, τι μπορεί να κάνει ο γονιός; Αν δεν απαξιώσει το βιβλίο, θα πρέπει αναγκαστικά να φτάσει στο άλλο άκρο και να πείσει το παιδί του ότι πρέπει να καταλάβει τα ακαταλαβίστικα. Προσωπικά, επαναλαμβάνω, αυτό που κάνω είναι να κλείνω ήρεμα το βιβλίο και να εξηγώ στην κόρη μου ότι δεν είναι απαραίτητο να λύσει τη συγκεκριμένη άσκηση. Και πως θα τη λύσει όταν θα είναι σε θέση να την καταλάβει.
Τέλος, ασφαλώς τα πράγματα εξελίσσονται με τρομακτική ταχύτητα. Το ίδιο ισχύει και με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Με άλλα λόγια, τα σημερινά παιδιά -μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον ολοένα και αυξανόμενης τεχνολογικής προόδου- είναι σαφώς πιο έξυπνα. Και, ασφαλώς όχι, σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να επιμείνουμε στους παραδοσιακούς, ξεπερασμένους τρόπους διδασκαλίας. Αλλά ούτε και να πάμε από τη μία στιγμή στην άλλη στο αντίθετο άκρο, χωρίς ΚΑΜΙΑ μεταβατική περίοδο!
Ωστόσο, πέρα απ' αυτό, πέρα από τον συνεχώς αυξανόμενο μέσο όρο παιδικής ευφυίας, υπάρχουν και κάποια όρια. Για παράδειγμα, σύμφωνα με χρόνιες μελέτες της παιδοψυχολογίας, ένα παιδί 7 ετών μόλις έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί παραστάσεις πέρα από το φυσικό κόσμο που το περιβάλλει. Με πιο απλά λόγια, οι πολύπλοκες αριθμητικές πράξεις τού είναι εντελώς ακατανόητες, με όσες εικόνες κι αν συνοδεύονται. Για παράδειγμα, είναι ΦΥΣΕΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ να κατανοήσει πλήρως τη διαίρεση. Πόσο μάλλον να γίνει ένας... μικρός οικονομολόγος, αναλύοντας, διαιρώντας και πολλαπλασιάζοντας το ευρώ...
Υπάρχει ένα εξαιρετικό βιβλίο, ένας μικρός θησαυρός, κατά την άποψή μου. Λέγεται "Η Νοημοσύνη του Παιδιού σε 40 Ερωτήσεις" και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτης. Συγγραφέας του είναι ο Αλέν Λιερύ, καθηγητής Γενικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ρεν. Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειονότητα των ανά τον κόσμο ψυχολόγων, ο Λιερύ δεν επιχείρησε να γράψει ένα βιβλίο που θα το καταλάβαινε μόνον αυτός και πέντ' - έξι ακόμα επιφανείς συνάδελφοί του. Επιχείρησε να γράψει ένα βιβλίο απλό και κατανοητό σε όλον τον κόσμο. Και νομίζω ότι, όχι απλώς τα κατάφερε, αλλά δημιούργησε ένα εύπεπτο (με την καλή έννοια), ευχάριστο, χιουμοριστικό και παράλληλα εξαιρετικά χρήσιμο -και χρηστικό- επιστημονικό ανάγνωσμα. Χρήσιμο, βέβαια, για όλους τους σύγχρονους (ή τους επίδοξους) γονείς. Θα ήταν πολύ χρήσιμο, βέβαια, και για διάφορους καρεκλοκένταυρους της πολιτείας να του ρίξουν μια ματιά. Αλλά ξέχασα, αυτοί -νομίζουν πως- τα ξέρουν όλα...
Ουφ! Και μετά μου λες, ροδιά μου, πως εσύ έγραψες πολλά... Σόρι αν σε κούρασε η απάντησή μου, αλλά νομίζω ότι, επειδή ίσως δεν έγινα απολύτως κατανοητός, έπρεπε να κάνω τις απαραίτητες διευκρινίσεις. Και περιμένω ανυπόμονα την ανταπάντησή σου, γιατί μόνο ο διάλογος γεννά τις λύσεις.
:)
Για να μη παρεξηγηθώ -και από την καλή μας Ροδιά- διευκρινίζω ότι η ...τρισδιάστατη θέση μου προς τα παιδιά για οποιονδήποτε δάσκαλο (από το Δημοτικό μέχρι τη Σχολή Οδηγών) είναι ότι ΑΥΤΟΣ έχει δίκιο και ΑΥΤΟΝ πρέπει να ακούει.
Αλλά, σε κάποιες περιπτώσεις και χωρίς να το ξέρει το παιδί, ο γονιός νομίζω ότι είναι υποχρεωμένος να συζητάει με τον δάσκαλο για να μαθαίνει και ο ίδιος την εξέλιξη της εκπαιδευτικής μεθοδολογίας και να προσαρμόζεται ανάλογα στη συνδρομή προς το παιδί.
Το πρόβλημα που αναδεικνύει ο Χρήστος είναι υπαρκτό και σε μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην έπαρση των "σοφών-πεφωτισμένων" που προσπαθούν να διατηρήσουν την "εικόνα της σοφίας" τους με ακαταλαβίστικους σε δασκάλους, παιδιά και γονείς εκπαιδευτικούς 'νεωτερισμούς'.
Το αποτέλεσμα; Ας κοιτάξει κανείς τον τελευταίο διαγωνισμό ΑΣΕΠ για δασκάλους...
Αν ένας από τους συμμετέχοντες σ' αυτόν κατορθώσει να λύσει το πρόβλημα της Β' Δημοτικού που 'ανέβασε' ο Χρήστος, τότε παίρνω πίσω οτιδήποτε 'παρεξηγήσιμο ' έχω γράψει.
Να γράψω για τη συγκεκριμένη άσκηση λοιπόν, έτσι; Οτι, φυσικά, δε μπορεί να τη λύσει ένα παιδάκι που δεν έχει διδαχτεί πολλ/σμό, είναι φανερό. Οτι όμως αποτελεί ένα "τσίγκλισμα" για το νου, κάτι που διεγείρει τη φαντασία, κάτι που προετοιμαζει για επόμενα στάδια γνώσης, δεν είναι σημαντικό;
Οπως π.χ. ένα παιδάκι που αντικρύζει για πρώτη φορά γράμματα σε τίτλους εφημερίδων και ΘΕΛΕΙ να μάθει τί λένε... κάπως έτσι.. ένα διεγερτικό της φαντασίας και της έφεσης για μάθηση το βλέπω...
Κάτι ακόμα: Η ευτυχία του ανθρώπου (των παιδιών μας) δεν εξαρτάται από το αν λύσει ή όχι την άσκηση, αλλά από τη διάθεση να προχωρήσει παραπέρα ή από το αν αποφασίσει να παραιτηθεί.
Η θέση του Χρήστου, νομίζω πως είναι πολύ καλή, μια και δεν αποθαρρύνει τη μικρή αλλά μεταθέτει στο μέλλον την ικανότητα για τη λύση.
Η συζήτηση επίσης που προτείνει ο Ημίαιμος είναι επίσης κάτι τι πολύ σημαντικό. Κάπου έχω αναφερθεί και σε δική μου (θεόκουφη!) σχετική εμπειρία.
:-) χαιρετώ την ομήγυρη και πάω να προβληματιστώ.. μάλλον να σκεφτώ, ώστε να διατυπώσω καλύτερα αυτά που έχω στο νου μου
Ενδιαφέροντα όσα νεότερα διαβάζω εδώ.
Ο δάσκαλος κι ο γονιός πρέπει αν συνεργάζονται για τον κοινό τους στόχο, να βοηθήσουν το μαθητή να μάθει.
Όταν διδάσκω σε μικρές τάξεις, καλώ συχνά (1 φορά το μήνα ή το δίμηνο τους γονεις να τους ενημερώσω όχι μόνο για την πρόοδο, αλλα και να δουν πως δουλεύουμε, τον τρόπο, για να ξέρουν πως να τα βοηθήσουν. Π.χ. στην υπέρβαση της δεκάδας, με πρόσθεση κι αφαίρεση.
Ποτέ δεν επιμένω στο δικό μου τρόπο, γιατί οι νοητικές διεργασίες και πώς το παιδί κάνει τους συσχετισμούς ποικίλλει!
Έχω δει λύση παιδιού της Ε' μ ένα τρίτο τρόπο που εγώ δεν τον είχα σκεφτεί τόσα χρόνια με τα ίδια προβλήματα!
Στις μεγάλες ειδικά στα μαθηματικά δίνω και τον τρόπο σκέψης αναλυτικό με παράδειγμα για να μπορεί το κάθε παιδί που ίσως δεν ξέρουν ή δεν προλαβαίνουν να το βοηθήσουν , ώστε να το διευκολύνει!
Έχω δει και γονείς παιδιού Α', όμως που ποτέ δεν πατησε στο σχολείο να ρωτήσει παρά τις προσκλήσεις μιας συναδέλφισσας!
Συνεχίζοντας πρέπει να πω πως οταν λεω εγω εννοω και μεγαλο ποσοστο συναδελφων που τοσα χρονια εχω δουλέψει μαζι τους και εχουμε πονοκεφαλιάσει πανω σ' αυτό το θέμα!
Τα παιδιά της ηλικίας των 7 χρονων όπως ανεφερε κι ο Χρήστος αποκτούν την ικανοτητα να κανουν λογικες νοητικες πραξεις: συσχετισμους, σειροθετησεις, α ντιστοιχισεις και λιγο αργοτερα ν΄αντιλαμβάνονται την αντιμεταθετική ιδιότητα. Μετά τα 11 είναι σε θέση να φτάσουν στην πολυπλοκότητα του νμ' φτάνουν με πιο συντομο τροπο (ας το πω) σε συμπεράσματα.
Τα βιβλία απαιτούν ωστε τα παιδια να το κανουν νωρίτερα, σαφέστατα επηρεασμένα απ ΄το αμερικάνικο μοντελο, μην πω ξεπατικωμενο πλήρως! Όμως δεν μπορουν να ειναι συγκρισιμα τα μεγεθη ! Ποιες υποδομές εχουν τα δικα μας σχολεια και ποια εκει! Εδω ακομα διωχνουν προνηπια και νηπια , γιατί δεν καλυπτονται οι θεσεις των νηπιαγωγών ή δεν υπαρχουν οι κτιριακές υποδομές!!
Ο Χρήστος λοιπόν δε λοιδορεί το δάσκαλο, με το βιβλίο τα βαζει. Σκεφτείτε στην Γ' μπαίνουν μέσα απ΄την ανάλυση του ευρώ προσθαφαίρεση συμμιγών και δεκαδικών! Εδώ τα κάνουμε στην Ε' και πάλι κάποια παιδιά δυσκολευονται! Την "γραμμή"που θ ακολουθηθεί την έπαιρνε το Παιδαγωγικό Ινστιτουτο και παίζει ρόλο από ποια σχολη είναι ο πρόεδρος! Παν.Αθηνών και Μακεδονίας έχουν αγαστή συνεργασία και αντιπαλότητα με την Πατρα(με τον προηγούμενο Στ. Αλαχιώτη)!
Mia metaptyxiaki synadelfos mas omologhse sthn arxh ths xronias poy ths anethesan na to dokimasei sto sxoleio, pws h yli de vgainei me tipota
(prosfata metekpaideytheisa exontas thn ektimisi-empistosynh twn armodiwn)!
Kollise to pliktrologio me th fora po ypira fainetai! :(
Stamatw edw !
Πιάνομαι από ένα από τα σχόλια της Ρενάτας, για να πω (και στη Ροδιά) ότι αυτό ακριβώς εννοώ όταν λέω ότι η μεταβατική περίοδος είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ. Και πως άντίκειται σε κάθε φυσικό νόμο να ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΜΕ μικρά παιδάκια (ακόμα και μεγάλους) να κάνουν τόσο τεράστια άλματα από τη μια στιγμή στην άλλη.
Όσο για τη συγκεκριμένη άσκηση, Ροδιά μου, η προσωπική μου άποψη είναι ακριβώς η αντίθετη: Όχι, δεν τσιγκιλίζει το νου, όχι δεν εξάπτει τη φαντασία. Ακριβώς επειδή σ' αυτή την ηλικία το παιδί ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ακόμα τις ιδιότητες του πολλαπλασιασμού και -πολύ περισσότερο- της διαίρεσης. Δεν καταλαβαίνει, με άλλα λόγια, ότι πρέπει να κάνει πολλαπλασιασμό και όχι πρόσθεση, ξέρω γω, ή αφαίρεση. Επιστημονικά έχει αποδειχτεί (όπως το λέει με άλλα λόγια και η Ρενάτα) ότι μέχρι την ηλικία των 8, 9 ετών ένα παιδί έχει συλλάβει το νόημα μόνο των προσθετικών και αφαιρετικών ιδιοτήτων της αριθμητικής. Εδώ, για να καταλάβει τον πολλαπλασιασμό (και όχι να τον μάθει νεράκι),κάνει πρόσθεση ακόμα.. Για να υπολογίσει, για παράδειγμα, πόσες φορές μας κάνει 4 φορές το 6, κάνει πρόσθεση: 6+6+6+6=24...
Γι' αυτό, λοιπόν, δεν πιστεύω ότι μια τέτοια άσκηση "τσιγκλίζει" το νου του παιδιού. Ίσα ίσα (κι εδώ θα επαναλάβω το σχόλιο μου που είχε στείλει σε σχετικό ποστ παλιότερα κάποια μαθηματικός), κάνει τα παιδιά να ΜΙΣΗΣΟΥΝ τα μαθηματικά, ακριβώς επειδή αδυνατούν να τα κατανοήσουν...
Ρενάτα, είναι πολύ χρήσιμα τα σχόλιά σου, μια και αντιμετωπίζεις όλη αυτήν την κατάσταση εκ των έσω.
Και, πιστέψτε με (σε όλους απευθύνομαι), δεν έχω συναντήσει ως τα τώρα ούτε έναν εκπαιδευτικό που να έχει να πει έστω έναν καλό λόγο για τους κρατικούς νεωτερισμούς, ειδικά στα μαθηματικά (και ειδικότερα στα μαθηματικά των μικρότερων τάξεων, που ανάγκασαν ξαφνικά τα παιδιά να επιχειρήσουν... άλμα επί κοντώ και μάλιστα επιπέδου... Μπούμπκα!).
Σημειωτέον, μάλιστα, ότι οι δάσκαλοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ για τα νέα βιβλία!. Κι όταν κάποιοι (στο σχολείο της κόρης μου) τόλμησαν να επισημάνουν σε εκπρόσωπο της συγγραφικής ομάδες του συγκεκριμένου βιβλίου ότι τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν Χριστό, εκείνος ούτε λίγο ούτε πολύ τους κατηγόρησε ευθέως πως δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους...
Κροκέτες μπακαλιάρου με σκορδαλιά
Μερίδες: -
Θερμίδες: - ανά μερίδα
Υλικά: 1 κιλό ξερό Μπακαλιάρο
1 κούπα Μπύρα
1 κούπα Νερό
3 κούπες Αλεύρι
3 Αυγό(ά)
Αλάτι
Πιπέρι
Ηλιέλαιο
1 κούπα Καρύδια
2 μεγάλες φέτες μπαγιάτικο Ψωμί
3 σκελίδες Σκόρδο
1 κούπα Ελαιόλαδο
Αλάτι
Τρόπος παρασκευής
Σε μια μεγάλη λεκάνη με νερό βάζετε τον μπακαλιάρο να ξαλμυρίσει. Τον αφήνετε 24 ώρες, αλλάζοντας κατά διαστήματα το νερό. Στη συνέχεια, τον καθαρίζετε από τα κόκαλα και το δέρμα του και τον κόβετε σε μικρά κομμάτια.
Σε μια λεκάνη βάζετε την μπύρα, το νερό και τους κρόκους των αυγών. Τα χτυπάτε για λίγο μέχρι να ενωθούν τα υγρά. Προσθέτετε λίγο αλάται, το πιπέρι και το αλεύρι. Τα ανακατεύετε πολύ καλά μέχρι να γίνουν ένας πηχτός χυλός, στον οποίο προσθέτετε τα κομμάτια του μπακαλιάρου. Βάζετε το χυλό στο ψυγείο για δύο ώρες.
Χτυπάτε τα ασπράδια σε σφιχτή μαρέγκα και τα ανακατεύετε απαλά με το χυλό. Σε μια φριτέζα βάζετε το λάδι να κάψει. Μ' ένα κουτάλι παίρνετε λίγο από το χυλό και τον ρίχνετε στο καυτό λάδι, αφήνοντας τις κροκέτες να ψυθούν μέχρι να ροδίσουν. Στη συνέχεια τις βγάζετε επάνω σε απορροφητικό χαρτί. Θα σερβίρετε τον μπακαλιάρο, ζεστό ή χλιαρό, με σκορδαλιά.
Για να κάνετε σκορδαλιά, γεμίζετε ένα μπολ με νερό και βάζετε τις φέτες του ψωμιού να μαλακώσουν. Βάζετε στο μπλέντερ τα καρύδια, τα σκόρδα, το αλάτι και το μισό λάδι. Γυρνάτε το διακόπτη για λίγο και τον κλείνετε αμέσως.
Βγάζετε το ψωμί από το νερό, το πιέζετε με τα χέρια μέχρι να φύγουν όλα τα υγρά και το προσθέτετε στο μίγμα των καρυδιών. Γυρνάτε και πάλι το διακόπτη του μπλέντερ και ρίχνετε σιγά σιγά το λάδι, ώσπου το μίγμα να γίνει μια πηχτή κρέμα. Ισως δε χρειαστεί να βάλετε όλο το λάδι.
Magica, είδα το παιχνιδάκι που έχεις στήσει. Πολύ ενδιαφέρον. Η απάντησή μου στο σχετικό σου ποστ :)
Φίλε ανώνυμε, ευχαριστώ -εκ μέρους της... γυναίκας μου!- για τη συνταγή!
Στη διδακτέα ύλη, πάντως, δεν... συμπεριλαμβάνεται, ευτυχώς.
Ώρα είναι είναι να μάθω της κόρης μου τον πολλπλασιασμό με τη γνωστή μέθοδο "τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, τρεις και το λαδόξυδο"...
:)
@Χ. Φασούλας
Είπα ήδη οτι το βιβλίο φαίνεται χάλια.
Τα σχετικά με την ποσότητα της ύλης ειναι μια πονεμενη ιστορία. Πόσες εβδομάδες χρειαζεται ενα παιδι της πέμπτης για να μάθει ένα ξενογλωσσο ρήμα στον ενεστώτα;
Για τα φροντιστηρια: δε μπορούμε να λέμε "εχω ένα εφταχρονο και δεν το στελνω φροντιστηριο επειδη το παιδι της Κικής απέναντι δεν πήγε", οταν το παιδι της Κικης ειναι τωρα 19 χρονών, γιατι αυτοι οι μαθητες εζησαν τελειως διαφορετικα εκπαιδευτικα συστηματα και οι αναγκες (ή μη) γι φροντιστηριο ηταν διαφορετικες.
Διερωτώμαι γιά τον ρόλο τού δασκάλου σε σχέση με το βιβλίο- δεν έχει προετοιμασθεί γι' αυτό, ώστε να καθοδηγήσει τα παιδάκια με κατάλληλο τρόπο;
Magica, ναι, κι εγώ την ίδια περιέργεια έχω :)
Aνώνυμο, υποθέτω είσαι η passer-by (αλλά γιατί ανώνυμα;). Συμφωνώ απολύτως. Απλώς δεν είχα αντιληφθεί τη διατύπωση
Ντόντο, καμία απολύτως προετοιμασία! Ένα από τα αιτήματα των δασκάλων στις αρχές της σεζόν ήταν να κάνουν σεμινάρια για τα νέα βιβλία. Αλλά πού... Και τώρα, όταν οι δάσκαλοι λένε ότι τα παιδιά, για παράδειγμα, της Β' Δημοτικού έχουν τεράστιο πρόβλημα με το βιβλίο μαθηματικών, τους απαντούν "αρμοδίως" πως οι ίδιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους... Αλλά ακόμα και σεμινάρια να έκαναν για το συγκεκριμένο βιβλίο (καθώς και για ορισμένα ακόμα) πάλι δε θα κατάφερναν τίποτα. Απλούστατα επειδή δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα η εκπαιδευτική μέθοδος και ο τρόπος διαδασκαλίας για να κάνεις ένα παιδί να καταλάβει κάτι για την ηλικία του ακατανόητο...
Δείτε και αυτό (ένα κατατοπιστικό - τεκμηριωμένο ποστ της so_far): Maths & Physics
Λοιπόν...διάβαζοντας όλα τα σχόλια από πανικόβλητους γονείς και καταπονημένους από το σύστημα εκπαιδευτικούς, για μια ακόμα φορά τραγούδισα "Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν"! Ο γιος μου ετών 21 και η κόρη μου 16. Εγώ η γνήσια Ελληνίδα μάνα που δεν εργάζεται και βρέθηκα σκληρά εργαζόμενη, διαβάζοντας τα παιδιά μου και κείνα ακόμα πιο σκληρά εργαζομενα, προσπαθώνας να βάλουν σε μια τάξη τα...ασυμάζευτα του εκπαιδευτικού συστήματος. Στο δημοτικό, στο βιβλίο της ιστορίας του γιού μου, έγραφε οτι ο στρατηγός Μακρυγιάννης συνέφαγε με Πέρση στρατηγό(!) Στο Γυμνάσιο, οι γνώσεις δεν είχαν συνέχεια με το δημοτικό, το δε βιβλίο φυσικής, αν δεν κάνω λάθος της τότε Β΄Γυμνασίου ήταν πειραματικό(!) και ο ίδιος ο καθηγητής προσπαθούσε να μου δικαιολογηθεί για το χάλι του! Φτάνοντας στο Λύκειο, δίνοντας Πανελλήνιες στην Β΄Λυκείου, καθίσαμε με τον γιο μου και ξαναγράψαμε το βιβλίο της Ιστορίας οι δυό μας για να μπορέσει να το μάθει, γιατί από τα συνεχή χρονολογικά πήγαινε-έλα, δεν έβγαζε άκρη! Στην κόρη μου τα ίδια και χειρότερα! Ο δε Λυκειάρχης μου είπε ξεκάθαρα, οτι έτσι όπως διδάσκονται τα παιδιά στο δημοτικό, οι ταχύτητες που απαιτεί το Υπουργείο ενώ η ύλη δεν βγαίνει με τίποτα, αφήνει πολλά κενά στα παιδιά που τα κληρονομεί το Γυμνάσιο που αδυνατώντας και κείνο να τα καλύψει καταλήγουν στο Λύκειο! Για ένα πράγμα χαίρομαι: οτι σε λίγο θα ξεμπερδέψει και η κόρη μου από το συστημα, αλλά λυπάμα όλους όσους τα παιδιά τους τώρα ξεκινούν το ταξίδι του Οδυσσέα για την μακρινή Ιθάκη της μόρφωσης! Πάντως σε ότι μπορώ να βοηθήσω είμαι στη διάθεσή σας και συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο.
Κυρία Μαντά, αυτό ακριβώς που λέτε: "Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν"... Απλώς θα πρόσθετα κάτι ακόμα: τα ίδια και χειρότερα...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Εντάξει μετά από αυτό παραδίνομαι αμαχητί...Το συγκεκριμένο πρόβλημα που θα το τονίσω αυτό δεν πρέπει να λυθεί με μπακάλικο τρόπο, άρα δεν ανήκει στα προβλήματα που θα θέσεις στη Β'Δημοτικού, λύνεται με την ανάλυση του 300=α*50+β*25 όπου α, β συντελεστές που θα πρέπει να βρεθούν.
Τί μπορώ να σας πω; Πείτε μου τί; Και πόσο να συμφωνήσω με όσα δικαιολογημένα ( και πολύ λίγα ) λέτε;
Θα σταθώ στην ευθύνη των δασκάλων, γιατί πιστεψτε με ούτε αυτοί το λύνουν το παραπάνω, χωρίς το λυσάρι. Πώς μπαίνουν σε μια τάξη και το βάζουν σαν άσκηση; Για τόσα ήξεραν να απεργούν στις αρχές της σχολικής χρονιάς, για αυτό που καλούνται να διδάξουν δεν ήξεραν να πουν κάτι. Αναρωτιέμαι αν έχουν την ευαισθησία να πουν κάτι τώρα μετά από ένα χρόνο διδασκαλίας των "έξυπνων βιβλίων"... Μάλλον θα μείνω να αναρωτιέμαι...
Επειδή είμαι σίγουρη με όσα διαβάζω ότι εσείς όσο και η γυναίκα σας είστε εξαιρετικοί γονείς, θα σας πω αυτό που σας έχω ξαναγράψει: αν λυθεί οποιαδήποτε άσκηση λύθηκε και μόνο από το παιδί. Αν δεν λυθεί, δεν πειράζει, αρκεί το παιδί να μη μισήσει ούτε το σχολείο, ούτε τα μαθηματικά.
Είναι προτιμότερο να έχουμε υγιή παιδιά που θα αφομοιώσουν τη γνώση τη στιγμή που πρέπει και είναι ώριμα παρά παιδιά που θα χάσουν την παιδικότητά τους κάτω από το σαδιστικό τρόπο που προσπαθεί το κράτος να τα μορφώσει.
Και σας το λέω υπέυθυνα σαν μητέρα ενός έφηβου, αριστούχου, που δεν παπαγαλίζει και που στο συγκεκριμένο διαγώνισμα της Φυσικής, έγραψε χαλαρά 6 και το χαρήκαμε μάλιστα...
Αααααργκκχχχχχχ
(κραυγή που εκφράζει απόπειρα κατανόησης από πρωτόγονο του τέλους του 20ου αιώνα)
Ουγκ Ουγκ νταμπ μπονγκ μπονγκ
(κραυγή που μεταφράζεται ως "να πιάσουμε τους άχρηστους που τα φτιάξαν αυτά και να τους κοπανήσουμε στο κεφάλι μέχρι να τα φτιάξουν σωστά")
"Οι κόκκινες οι πράσινες οι θαλασσιές οι χάντρες"
(τραγουδιστή κραυγή με έντονο υπονοούμενο πολιτικής χροιάς που εκφράζει την απελπισία μπροστά σε αυτό που έρχεται)
Βρε μπας και πρέπει να μεταναστεύσουμε *τώρα*;
So_far, χαίρομια για το σχόλιό σου, μια και ειδικότητά σου (φυσικομαθηματικός, αν δεν κάνω λάθος) δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην άποψη που εκφράζεις.
Έχω μια μικρή ένσταση, πάντως, όσον αφορά τους δασκάλους, οι οποίοι είχαν θέσει το ζήτημα των "έξυπνων βιβλίων" στα αιτήματά τους, όταν έκαναν την απεργία στις αρχές της σεζόν. Με όσους δασκάλους, δε, έχω μιλήσει, μου έχουν εκφράσει τη δυσφορία τους για το συγκεκριμένο βιβλίο (όπως επίσης και για εκείνο των "Μαθηματικών" της πέμπτης δημοτικού). Η δε δασκάλα της κόρης μου (όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοί της, απ' όσο μου λέει) κάνει ό,τι μπορεί και σε καμία περίπτωση δεν πιέζει τα παιδιά να κατανοήσουν τα ακατανότητα, αλλά ούτε και να παπαγαλίσουν...
Μπαμπάκη, ετοιμάσου, έρχετ' η σειρά σου!
Διαβατήριο έβγαλες; Είναι κι αυτό μια άλφα (έως... ωμέγα!) διαδικασία...
:)
Διόρθωση: δεν είμαι ούτε φυσικός , ούτε μαθηαμτικός. Ηλεκτρολόγος μηχανολόγος είμαι. Τα εφαρμοσμένα μαθηματικά είναι το εργαλείο μου, άρα μπορώ να τα δω στην πράξη.
Οι δάσκαλοι μίλησαν θεωρητικά για τα 'έξυπνα βιβλία', πώς θα μπορούσαν άλλωστε αφού τα πήραν στα χέρια τους λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Άρα δεν θα μπορούσαν να ξέρουν ακριβώς τις δυσκολίες τους..
Διαβάζοντας τα σχόλια, στάθηκα σε αυτό που σας έγραψε ο Ημίαιμος, όταν άκουσε ΄τις 'μοντέρνες θεωρίες' σχετικά με την προσέγγιση στη λύση του προβλήματος και όχι στη λύση αυτή καθαυτή.
Ξέρει ο κάθε δασκαλάκος και η κάθε δασκαλίτσα, τί θα συμβεί στη δική μου τη δουλειά αν πω ότι έχω προσέγγιση στη λύση ενός προβλήματος και όχι τη λύση του ΑΚΡΙΒΩΣ;
Θα μπουν να κατοικήσουν σε ένα σπίτι που ο πολιτικός μηχανικός θα έχει κάνει προσέγγιση στη στατική μελέτη του;
Θα εμπιστευτούν ένα ιατρικό όργανο που έχει κατασκευαστεί με προσέγγιση;
Θα μπουν να οδηγήσουν ένα αυτοκίνητο που τα όργανά του δουλεύουν κατά προσέγγιση , άρα με απόκλιση;
Τί βλακείες είναι αυτές και πώς τις πετάνε έτσι ειδικά για τις θετικές επιστήμες;
so_far, συγνώμη για την παρανόηση, όσον αφορά την ειδικότητά σου. Πάντως, η ουσία παραμένει η ίδια.
Αυτά τα περί "προσέγγισης" και τα "περίπου" μου έκαναν, φυσικά, κι εμένα αισχρή εντύπωση. Και ειδικά στις θετικές επιστήμες, όπως λες κι εσύ, η λύση πρέπει να είναι ακριβής. Εκτός, βέβαια, από αρκετές ακόμα εξεζητημένες φυσικο-μαθηματικές θεωρίες και εξισώσεις, που, αν δεν κάνω λάθος, οι διαφωνίες και οι "τσακωμοί" παραμένουν συνεχείς.
(Μπορείς να μου στείλεις το mail σου; Το δικό μου είναι cfas@hol.gr)
Αγαπητή so_far,
βλέπω μια υποτίμηση με το "Ξέρει ο κάθε δασκαλάκος και η κάθε δασκαλίτσα..." και λυπάμαι. Όχι, οι "φωστήρες" που τα έγραψαν τα επέβαλαν τα περίπου κι όχι εμείς, έχετε την τάση να το ξεχνάτε!
Μια δασκαλίτσα, που δεν ήρθε να σας μάθει/ανακατευτεί (σ)τη δουλειά σας ούτε να σας ειρωνευτεί!
@Χρήστο, λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να μην το σχολιάσω. Σου έχω εξηγήσει το γιατί!
Ρενάτα, μη λυπάσαι, γι' αυτό άλλωστε είναι ανοιχτά τα σχόλια, για να σχολιάζουμε και ν' απαντάμε. Τη δε άποψή μου για τους δασκάλους την εξέφρασα αναλυτικά πιο πάνω.
Τόνισα την επαγγελματική μου ιδιότητά μου για να δείξω ότι η προσέγγιση είναι 'ακρως εγκληματική σε πάρα πολλές εφαρμογές των θετικών επιστημων.Όπως πολύ σωστά επισημαίνετε υπάρχουν πεδία της φυσικής και των μαθηματικών που μελετώνται κατά προσέγγιση λόγω μεγέθους, λόγω θεωρίας, λόγω καυγάδων.
Θα σας πω μόνο αυτό: ο μέσος Η/Υ της NASA δουλεύει με προσέγγιση στο 60ο και βάλε δεκαδικό ψηφίο, ψάχνει την απόλυτη ακρίβεια δηλαδή, και αυτό πού; στη μελέτη του χαοτικού διαστήματος...
Θα αναφερθώ τώρα και στο θέμα που έθιξε η Ρενάτα για το 'δασκαλάκος' και το 'δασκαλίτσα'.
Δεν το αναφέρω υποτιμητικά λόγω ιδιότητας ή επιπέδου του γνωστικού αντικειμένου. Το αναφέρω όμως υποτιμητικά γιατί ΔΕΝ μπορώ με τίποτα να δεχτώ ότι δεν πρέπει να αντιδράσουν από τη στιγμή που είναι υποχρεωμένοι να διδάξουν στα παιδιά αυτές τις βλακείες. Και μάλιστα δυναμικά. Από τη στιγμή που αγαπούν τα παιδιά και τη δουλειά τους, οφείλουν αυτά τα βιβλία να τα πετάξουν ομαδικά έξω από το ΥΠΕΠΘ. Ξέρουμε όλοι πάρα πολύ καλά πώς γράφονται τα σχολικά βιβλία και πώς εγκρίνονται και από ποιούς και με ποια κριτήρια. Αυτό κάποιοι που το βιώνουν καθημερινά θα πρέπει να το τονίσουν εξίσου έντονα. Έλεος πια !!!
So_far, νομίζω ότι υπάρχουν αρκετοί δάσκαλοι που αντιδρούν με τον τρόπο τους. Ατομικά, έστω (δεν είναι λίγοι εκείνοι, για παράδειγμα, που έχουν καταγγείλει επώνυμα και δημόσια τα "έξυπνα βιβλία"). Όσο για ομαδική - μαζική αντίδραση, τώρα, δεν ξέρω αν είναι εφικτή. Εδώ στην απεργία που έκαναν στην αρχή της σεζόν και είχαν ένα σωρό "διαρροές"...
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα