Τρίτη, Μαρτίου 27, 2007

Άσχετοι, αλαζόνες, χαραμοφάηδες και (πάνω απ' όλα) ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ!


Άσχετοι... Άχρηστοι... Ανόητοι... Ανεξέλεγκτοι... Ανάξιοι... Αναίσθητοι... Αμετροεπείς... Αλαζόνες... Επηρμένοι... Υπερόπτες... Υπερφίαλοι... Ψηλομύτες... Χαραμοφάηδες...

Με δυο κουβέντες: ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ!

Η Ρεπούση έχει μαζέψει πάνω της όλα τα φώτα με την ιστορία της έκτης δημοτικού. Κακώς. Κάκιστα. Το κακό ξεκινάει από πολύ νωρίτερα. Από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.

Έχω καιρό να ασχοληθώ με το ΕΚΤΡΩΜΑ που ονομάζεται "Βιβλίο Μαθηματικών Β' Δημοτικού". Και με τους... "σοφούς - πεφωτισμένους" που το συνέταξαν. Επανέρχομαι επειδή, όσο προχωράει η ύλη, τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα. Τα παιδάκια δεν καταλαβαίνουν Χριστό. Η ύλη είναι επιπέδου Δ' δημοτικού. Και βάλε...

Το παρακάτω παράδειγμα (από το βιβλίο Μαθηματικών - Παθηματικών της Β' Δημοτικού) μιλάει από μόνο του:
Στο τραπέζι υπάρχουν δύο ψάρια. Η μαμά κόβει το καθένα σε οχτώ κομμάτια. Όσοι κάθονται στο τραπέζι τρώνε τις μερίδες τους και περισσεύουν τέσσερα κομμάτια. Πόσα κομμάτια έφαγε ο καθένας;

Φάτε μάτια ψάρια, με άλλα λόγια... Που να σας κάτσουν τα κόκαλα στο στομάχι, μπαγλαμάδες!

Είδα το πρόβλημα και δεν πίστευα στα μάτια μου (αν και θα έπρεπε, εδώ που τα λέμε, με βάση την... προϋπηρεσία)... Πρόβλημα για παιδάκια ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΟΧΤΩ ΧΡΟΝΩΝ! Που ακόμα μετράνε με τα δάχτυλα! Που μόλις έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν τις νοητικές παραστάσεις πέρα από το φυσικό κόσμο που τους περιβάλλει...

Οι άνθρωποι είναι τόσο ηλίθιοι, τόσο ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΙ, τόσο ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΙ, που νομίζουν ότι θα βγάλουν νέους Αϊνστάιν με το τσουβάλι. Και το μόνο που θα πετύχουν είναι να κάνουν τα παιδιά να ΜΙΣΗΣΟΥΝ τα μαθηματικά...

(Σχετικά ποστ:

14 σχόλια:

Τη 6:45 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Kυριε Φασούλα και στην πρώτη, που πάει ο γιος μου τα ίδια είναι και χειρότερα. Και όχι μόνο στα μαθηματικά. Γενικά η καινούργια σχολική ΄υλη είναι απαράδεκτη....

 
Τη 11:39 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger dodo είπε...

Γιά να λύσω το πρόβλημα, πρέπει να γνωρίζω: το... τραπέζι, πόσα πόδια έχει; ;-)

 
Τη 11:52 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Χρήστος Φασούλας είπε...

@ Ειρήνη
Το ξέρω αυτό που λέτε. Επιμένω ωστόσο στα μαθηματικά της β΄ δημοτικού λόγω προσωπικής εμπειρίας. Έστω και έμμεσης.

 
Τη 11:52 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Χρήστος Φασούλας είπε...

Ντόντο, βάλε και τα... καρεκλοπόδαρα! :)

 
Τη 4:36 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger An-Lu είπε...

Καλά...και λέγαμε για τα δικά μας κάποτε....

 
Τη 7:10 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Χρήστος Φασούλας είπε...

Αn-Lu, τα δικά μας ήταν μια χαρά. Χίλιες φορές το "Λόλα, να ένα μήλο"...

 
Τη 11:25 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Adomiel είπε...

Το βιβλίο των μαθηματικών της Β' Δημοτικού ευτυχώς ή δυστυχώς απευθύνεται στα φετινά πρωτάκια...! Που ήδη μαθαίνουν να μετράνε ανάποδα από το 100...! Τα φετινά τριτάκια έπρεπε να μάθουν μέσα σε ελάχιστο διάστημα να μετρούν μέχρι το 1000 επειδή το 1000 είναι το "ταβάνι" της δευτέρας...! Δυστυχώς η μικρούλα σου έπεσε στη χειρότερη χρονιά...!

Η συμβουλή μου; μην αγανακτείς μπροστά της... τα παιδιά μας μιμούνται...!

Η συμβουλή 3 δασκάλων με τους οποίους μίλησα; μην ανησυχείς για τα παιδιά... ότι τους διδάξεις μαθαίνουν... οι γονείς και οι δάσκαλοι τα βρήκαν μπαστούνια...!

Μια μυρωδιά παίρνουν τα παιδιά... και στην τρίτη αρχίζουν τα κλάσματα αλλά τα πολύ βασικά... σε όλες τις τάξεις του δημοτικού θα επαναλαμβάνουν την ύλη...!

Θα το ξανασυζητήσουμε...! ;-)

 
Τη 11:54 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Χρήστος Φασούλας είπε...

Adomiel, φροντίζω να μην αγανακτώ μπροστά στο παιδί, αλλά ώρες ώρες, όσο και να το θες, ο αυτοέλεγχος χάνεται.
Σαφώς και μαθαίνουν τα παιδιά ό,τι τους διδάξεις. Αλλά σταδιακά. Και όταν είναι ΕΤΟΙΜΑ και ΩΡΙΜΑ να τα μάθουν. Σ' αυτή την ηλικία ακόμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΑ για τέτοιους συλλογισμούς. Δεν το λέω εγώ, η επιστήμη το λέει. Και η παιδοψυχολογία ειδικότερα.
Εξάλλου, εδώ στην Ελλάδα θεωρούμε τα άλματα πολύ φυσιολογικά. Και μιλάμε για άλματα χαώδη. Από το 10 στο 1000.. Εν μία νυκτί...
Ο ωχαδερφισμός σε όλο του το μεγαλείο...

 
Τη 1:15 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Η απάντηση είναι ότι κανείς δεν έφαγε τίποτα γιατί τα ψάρια ήταν χάλια. Μάλιστα επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι διώξτε τον πρόεδρο του παιδαγωγικού που γαμώτο είναι και γνωστός μου...

 
Τη 11:34 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Χρήστος Φασούλας είπε...

Παράφωνε, δε νομίζω να είναι αυτός το κεφάλι (που βρωμάει)...

 
Τη 5:59 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Katoikidio είπε...

Φίλοι μου,

Στο μπλόγκ μου παρουσιάζω τη μακριά λίστα των υποψήφιων ελληνικών βιβλίων του 2006 για λογοτεχνικό βραβείο.Η λίστα είναι μια συνάθροιση των καταλόγων των περιοδικών Νά Ενα Μήλο, Δέκατα και Διαβάζω.
Τα βιβλία που περιέχονται εδώ είναι μυθιστορήματα και διηγήματα Ελλήνων συγγραφέων ακόμη και πρωτοεμφανιζόμενων.
Ψηφείστε χωρίς φόβο και πάθος, με γνώμονα την προσωπική σας κρίση.
Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις αρχές Ιουνίου.

Το κατοικίδιο

 
Τη 9:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Χρήστος Φασούλας είπε...

Αγαπητό κατοικίδιο, θα περάσω μια βόόλτα απ' τα λημέρια σου. Και... μπορεί και να ψηφίσω (απειλή είνι αυτό)!

 
Τη 10:05 π.μ. , Ο χρήστης Blogger So_Far είπε...

Έχω μήνες να περάσω από εδώ και λυπάμαι πραγματικά. Γιατί τα έχουμε πει ειδικά για το βιβλίο των Μαθηματικών.

Σαν σχετική λόγω επαγγέλματος θα σας έλεγα να δώσετε σαν απαντήσεις μπορείτε να δώσετε τις εξής:

(1) "Φέρτε μας δύο καρχαρίες να τους βάλουμε στο τραπέζι για να γίνουν 8 μερίδες ο καθένας"

(2) "Με την ακρίβεια που έχουμε εγώ έχω να προτείνω το εξής πρόβλημα: Πώς θα χωρίσεις σε 8 μερίδες τη μοναδική σαρδέλα που μπόρεσε να αγοράσει η οικογένεια για το μεσημεριανό της τραπέζι;"

Επιμύθιο: μην ασχολείστε αγαπητέ. Μάθετε από μόνοι σας στο παιδί σας να κάνει σωστά τις απλές πράξεις και αφήστε τα υπόλοιπα του ηλίθιου βιβλίου. Πραγματικά. Και πείτε το ευθέως και στη δασκάλα. Τί θα κάνει; Θα του ξηλώσει τα γαλόνια; Ή θα το αφήσει στην ίδια τάξη;
Επίσης υπομονή γιατί τα επόμενα βιβλία μαθηματικών του δημοτικού είναι όντως φρικτά.
΄Βασική διόρθωση: άλλο τα μαθηματικά και άλλο η αριθμητική. Από εκεί να καταλάβετε τί ασχετίλα τους δέρνει.

 
Τη 12:18 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Χρήστος Φασούλας είπε...

So far, απλώς εδώ βγάζω το άχτι μου (όχι άδικα νομίζω, ε;)! Ασφαλώς όμως και δε μεταφέρω τον εκνευρισμό μου στην κόρη μου. Της μαθαίνω αυτά που πρέπει. Και όταν πρέπει.

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα