Μια "Ψιλικατζού" με... μαγνητικές ιδιότητες!

Δε θα πω πολλά (δεν το συνηθίζω, άλλωστε, στα βιβλία που προτείνω).

Την "Ψιλικατζού" την ξέρετε, φαντάζομαι, οι πιο πολλοί από σας. Όπως και το ομώνυμο βιβλίο της -που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "IntroBooks".

Εγώ, ομολογώ, μέχρι πρόσφατα την ήξερα μόνο "κατ' όνομα". Πρόσφατα την ανακάλυψα και κατ' ουσίαν. Το ίδιο και το βιβλίο της.

Δεν έχω διαβάσει άλλο καθαρά "μπλογκικό" βιβλίο. Αυτό ήταν το πρώτο μου. Αλλά σίγουρα δε θα 'να το τελευταίο.

"Η Ψιλικατζού" δεν είναι μυθιστόρημα, είναι προσωπικό ημερολόγιο. Αλλά διαβάζεται σαν μυθιστόρημα. Και μάλιστα καλό μυθιστόρημα, πολύ καλό μυθιστόρημα. Διαβάζεται "νεράκι", κατά το κοινώς λεγόμενο. Η αφηγηματική του ροή είναι απλή και συνάμα συναρπαστική, ο λόγος του ζωηρός και κάπου κάπου βίαιος, η πλοκή συγκινητική και συχνά ανατρεπτική.

Αλλά το μεγαλύτερο προσόν το βιβλίου είναι η ιδιότητα της μαγνητικής έλξης που ασκεί πάνω στα μάτια, στα χέρια, στο μυαλό του αναγνώστη. Τουλάχιστον προσωπικά την ένιωσα αυτή την έλξη. Και, ομολογώ, την... καταφχαριστήθηκα. Μέχρι την τελευταία λέξη.

Να 'σαι καλά, Kωνσταντίνα!

(Θα με βρείτε και εδώ: http://www.fasoulasonline.com/)