Ο Reader’s Diggest, το μπλογκ και ο... Φασούλας!

Τον Reader’s Diggest δεν τον ήξερα. Τον γνώρισα μέσα από τον μπλογκ του. Ή μάλλον όχι. Για να ακριβολογήσω, γνώρισα το μπλογκ μέσα από τον Reader’s Diggest, ανακάλυψα το μαγικό κόσμο των μπλόγκερς χάρη στον Reader’s Diggest. Τον ίδιο δεν τον γνώρισα ποτέ, τουλάχιστον προσωπικά. Μολονότι επικοινωνούσαμε συχνά με mail, ο ίδιος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του. Και φυσικά, σεβάστηκα την επιθυμία του.
Ήταν αρχές της άνοιξης του 2006, όταν, εντελώς τυχαία, έπεσα πάνω σ’ ένα σχόλιο που είχε γράψει ο Reader’s Diggest για το πρώτο μου βιβλίο. Το σχόλιο ήταν ιδιαίτερα κολακευτικό, αλλά εμπεριείχε και μία ανακρίβεια (ότι περιέφερα το χειρόγραφο από εκδοτικό οίκο σε εκδοτικό οίκο). Την εποχή εκείνη δεν ήξερα καν τι είναι μπλογκ, παρ’ όλο που ασχολούμαι με το Ίντερνετ σχεδόν από… καταβολής του –τουλάχιστον στην Ελλάδα- μια και τα τελευταία χρόνια «σερφάριζα» αποκλειστικά για επαγγελματικούς λόγους.
Αποφάσισα να του στείλω ένα mail, ώστε να τον ευχαριστήσω για τα καλά του λόγια, αλλά και να διορθώσω την εσφαλμένη εντύπωση που είχε για το πρώτο μου χειρόγραφο. Και από τότε, αρχίσαμε να αλληλογραφούμε τακτικά.
Όταν στις αρχές του καλοκαιριού του 2006 του εξέφρασα τους προβληματισμούς μου σχετικά με το κατά πόσον θα έπρεπε ν’ αποκτήσω το δικό μου μπλογκ (ήδη το σάιτ που μου είχε ανοίξει ο εκδοτικός οίκος μετρούσε τρεις μήνες ζωής) μου απάντησε με ένα φλογερό mail, στο οποίο μου διέλυσε αυτοστιγμεί όλους μου τους δισταγμούς («στο εξωτερικό πρώτα βγαίνει το σάιτ το μπλογκ και μετά το βιβλίο», μου έγραψε χαρακτηριστικά, «καιρός να διαλύσουμε τα λογοτεχνικά στερεότυπα και στην ψωροκώσταινα»).
Και αυτό ακριβώς έκανε ο Reader’s Diggest: πολεμούσε τα λογοτεχνικά στερεότυπα. Λογικό, λοιπόν, ήταν μέσα σ’ αυτά τα σχεδόν δύο χρόνια της «μπλογκικής» δραστηριότητάς του ν’ αποκτήσει αρκετούς εχθρούς –εκπροσώπους, ασφαλώς, αυτού του «λογοτεχνικού κατεστημένου»- οι οποίοι, υποθέτω, τον οδήγησαν σε «παραίτηση».
Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα από την απόφασή του να «παγώσει» το μπλογκ του. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται ν’ αρχίσω τις δακρύβρεχτες εκκλήσεις. Το μόνο που έχω να του πω είναι ότι οι φίλοι που απέκτησε σ’ αυτό το διάστημα είναι απείρως περισσότεροι από τους πολέμιούς του. Και πως τον περιμένουν να γυρίσει κάποια στιγμή. Αργά ή γρήγορα.

ΥΓ. Η απάντηση του Reader στο παραπάνω ποστ φιλοξενείται στα σχόλια. Αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά που γράφει δημόσια μετά το "πάγωμα" του μπλογκ του. Μου έκανε την τιμή, λοιπόν, και μου απάντησε. Και, ως συνήθως, το σχόλιό του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον...

(Θα με βρείτε και εδώ: http://www.fasoulasonline.com/)