Ο Νίνης και οι μάστορες της Κωλοτούμπας...

Είναι πιτσιρικάς. Είναι γλυκούλης. Είναι σεμνός και ντροπαλός. Λέει μετρημένες και σταράτες κουβέντες. Έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα μεγάλης ομάδας σε ηλικία μόλις δεκάξι ετών και εννέα μηνών. Είναι Βορειοηπειρώτης, και μάλιστα Χειμαριώτης. Και το όνομά του προσφέρεται για ατέλειωτα λογοπαίγνια… Με άλλα λόγια; Ο ιδανικός -τι ιδανικός λέω; Ονειρικός!- συνδυασμός για το απόλυτο ξεκατίνιασμα…

Όχι, δεν αναφέρομαι στους λεβέντες της Τούμπας. Αναφέρομαι στους μάστορες της Κωλοτούμπας. Κοινώς, στα ΜΜΕ…

Ο Σωτήρης Νίνης είδε πρώτα τ’ όνομά του να γίνεται πηγή ξύλινων εμπνεύσεων στα πρωτοσέλιδα του αθλητικού Τύπου. «Ελ Νίνιο»… «Κι είναι Νινί ακόμα»… «Το Νινί σέρνει… Μουνιόθ»… Κι έπειτα είδε τα τηλεοπτικά μαρκούτσια μπροστά στα αμήχανα χαμογελαστά πρόσωπα των μελών της οικογένειάς του. Εν συνεχεία είδε τον Πύρο Δήμα να ελίσσεται με τακτ στις δημοσιογραφικές ερωτήσεις του στιλ «Ανάλυσέ μας τον γενετικό κώδικα των αιγοπροβάτων της Χειμάρας που δίνουν τέτοιο γάλα και βγάζουν τέτοιους λεβέντες». Και τέλος είδε…

Εν είδε ότι ουδέν είδε… Αλλωστε, είπαμε, είναι Νινί ακόμα. Το ματς δεν άρχισε καλά καλά, ίσα που ξεκίνησε η προθέρμανση. Και τα μεγάλα ατού της τηλεοπτικής νομενκλατούρας δεν έχουν αγγίξει ακόμα την μπάλα. Πού να ανακαλύψουν, δηλαδή, τον πιτσιρικά τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα.

Αλλά μπα, μπαλίτσα παίζει το παλικάρι, δεν τραγουδάει άριες με αρβανίτικη προφορά, ούτε εθεάθη να πίνει το μπράντι του αγκαλιά με κάποιο τοπ μόντελ του Κωστέτσου. Και το χειρότερο: δεν αναδείχτηκε καν από ριάλιτι…

Μα καλά, δεν βρέθηκε ένας χριστιανός να εφεύρει ριάλιτι για την ανάδειξη ποδοσφαιρικών ταλέντων; Κρίμα, χαμένο θα πάει το παλικάρι…