Περί νοημοσύνης και διάνοιας

                                                         

Κάνοντας την έρευνα για το τρίτο μου βιβλίο, ανακάλυψα ένα μικρό θησαυρό. Λέγεται "Η Νοημοσύνη του Παιδιού σε 40 Ερωτήσεις" και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτης. Συγγραφέας του είναι ο Αλέν Λιερύ, καθηγητής Γενικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ρεν.
Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειονότητα των ανά τον κόσμο ψυχολόγων, ο Λιερύ δεν επιχείρησε να γράψει ένα βιβλίο που θα το καταλάβαινε μόνον αυτός και πέντ' - έξι ακόμα επιφανείς συνάδελφοί του. Επιχείρησε να γράψει ένα βιβλίο απλό και κατανοητό σε όλον τον κόσμο. Και νομίζω ότι, όχι απλώς τα κατάφερε, αλλά δημιούργησε ένα εύπεπτο (με την καλή έννοια), ευχάριστο, χιουμοριστικό και παράλληλα εξαιρετικά χρήσιμο -και χρηστικό- επιστημονικό ανάγνωσμα. Χρήσιμο, βέβαια, για όλους τους σύγχρονους (ή τους επίδοξους) γονείς. Και ιδιαίτερα για τους χαζομπαμπάδες (Μπαμπάκη μ' ακούς;), οι οποίοι, κάθε φορά που το καμάρι τους τούς εκπλήσσει με μια ερώτηση ή παρατήρηση, εκείνοι θεωρούν ότι έχουν γεννήσει τον επίγονο του Κομφούκιου. Ή και για κείνους που τα βάφουν μαύρα θεωρώντας ότι το βλαστάρι τους είναι καθυστερημένο, επειδή δεν κατάλαβε την άσκηση που τους έβαλε η δασκάλα στο σχολείο.
Κλασικά ερωτήματα (που, λίγο ή πολύ, έχουμε όλοι οι γονείς) όπως «Αποκαλύπτεται η νοημοσύνη μέσα από το γραφικό χαρακτήρα;», «Τι σημαίνει να είναι ένα παιδί χαρισματικό;», «Τι είναι η νοητική καθυστέρηση», «Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο οικογενειακό περιβάλλον που να ευνοεί την ανάπτυξη της νοημοσύνης του παιδιού;», «Οι δοκιμασίες νοημοσύνης (IQ) είναι καλές ή κακές;», «Είμαστε έξυπνοι από τη γέννησή μας» και άλλα πολλά, απαντώνται με γλώσσα οικεία, καθημερινή, μακριά από ακατανόητους επιστημονικούς όρους και βαρύγδουπες ψυχαναλυτικές εκφράσεις. Πραγματικά, αξίζει τον κόπο (αν και μόνο περί κόπου δεν πρόκειται) να το διαβάσουν όλοι οι γονείς.
Α, παρεμπιπτόντως, η ανάγνωση της «Νοημοσύνης του Παιδιού» με βοήθησε σημαντικά στην έρευνα για το βιβλίο μου, αλλά όχι απόλυτα. Επειδή ο κεντρικός ήρωας - αφηγητής μου είναι ένα χαρισματικό - προβληματικό παιδί (κοινώς διάνοια, με όλα τα επαγωγές της, θετικές και αρνητικές) δυσκολεύομαι να βρω την κατάλληλη βιβλιογραφία, αλλά κυρίως τον κατάλληλο παιδοψυχολόγο που να έχει εμπειρική γνώση για τη συμπεριφορά ξεχωριστών παιδιών (με δείκτη νοημοσύνης, δηλαδή, πολύ πάνω από το μέσο όρο). Ειδικά τον παιδοψυχολόγο τον αναζητά μετ’ επιτάσεως εδώ και καιρό για να διαβάσει τα όσα έχω γράψει μέχρι τώρα και να μου κάνει τις υποδείξεις του. Έχω βρει κάμποσους, δηλαδή, οι οποίοι ωστόσο είναι ειδικοί όχι σε περιπτώσεις διάνοιας, αλλά σε περιπτώσεις… παράνοιας -αν και, εδώ που τα λέμε, η γραμμή ανάμεσα στους δύο αυτούς όρους είναι εξαιρετικά λεπτά…).

Πάσα βοήθεια, λοιπόν, δεκτή!