Διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις...

Καλά, αυτός δεν συνεμορφώθη ποτέ...

Άλλα ήθελα να γράψω, άλλα μου βγήκαν...
Σχήμα πρωθύστερον είν' αυτό. Κοινώς, έγραψα τον πρόλογο αφού τελείωσα το ποστ. Ακριβώς επειδή ξεκίνησα να γράφω παθιασμένα (μανιασμένα μάλλον, ταιριάζει καλύτερα) με αφορμή κάποια ανώνυμα σχόλια που διάβασα σε ποστ του Αλέξη Σταμάτη. Σχετικά με την κυκλοφορία του τελευταίου του βιβλίου και κατά πόσο είναι "θεμιτό" -λέξη κι αυτή!- να "ανεβάσει" δυο λόγια όλα και όλα στο μπλογκ του. Έκατσα κι έγραψα, λοιπόν, κάπου πεντακόσιες -οργισμένες- λέξεις, ώσπου μου την έδωσε και τις έσβησα μονομιάς. Κατάλαβα ξαφνικά ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να δημοσιοποιήσω τις συγκεκριμένες -και μάλιστα εν θερμώ- απόψεις μου. Δεν έχει νόημα. Οι στενοκέφαλοι δεν πείθονται με επιχειρήματα. Κι ούτε μ' ενδιαφέρει, άλλωστε, να πειστούν.
Η τελευταία ημιτελής πρόταση του -διαγραμμένου ες αεί, πλέον- ποστ ήταν η εξής: "Δεν είμαι εγώ αυτός που θα κάνω υποδείξεις σε όλους όσους...". Κι εκεί ακριβώς έπαθα κάτι σαν μπλακάουτ. Και παράλληλα κάτι σαν επιφοίτηση. Και αυτή η κατάσταση εμπνευσμένης σύγχυσης με οδήγησε στην -πηγαία μεν, ορθή δε- απόφαση να σβήσω όλα όσα είχα γράψει.
Ναι, αυτή ακριβώς η σύγχυση με πιάνει όταν χρησιμοποιώ την καταταλαιπωρημένη αυτή λέξη. Την "υπόδειξη", δηλαδή, και τα παράγωγά της. Ταλαιπωρημένη από την πλειονότητα των ποδοσφαιρικών σπορτκάστερ, σύμφωνα με τους οποίους ο διαιτητής δεν αποφασίζει, αλλά υποδεικνύει...
Τι είναι η υπόδειξη; Καθοδήγηση, συμβουλή, προτροπή. Τουλάχιστον σύμφωνα με το λεξικό. Τινί τρόπω, λοιπόν, γίνεται να υποδείξει ένα φάουλ ο διαιτητής στον παίχτη;
Φανταστείτε σκηνικό: Ο διαιτητής σφυρίζει. Ο παίχτης τον κοιτάει λοξά. "Τι σφυράς (sic) ρε;", τον ρωτάει. "Σας υποδεικνύω ότι κάνατε φάουλ", του απαντάει ο ρέφερι. Κι ο παίχτης, φυσικά, του υποδεικνύει τι να την κάνει την υπόδειξη...
Εφόσον, λοιπόν, ο διαιτητής δεν αποφασίζει αλλά απλώς και μόνο υποδεικνύει, ο παίχτης σαφώς και θα τον γράψει στις τάπες των υποδημάτων του (ενδεχομένως και κάνα μέτρο παραπάνω) και θα συνεχίσει να παίζει. Τι μπορεί να του κάνει, δηλαδή, ο ρέφερι; Να τον αποβάλει: Για ποιο λόγο; Διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις;
Και μακάρι να ήταν αυτό το μοναδικό παράδειγμα κατακρεούργησης της γλώσσας από τους τηλεοπτικούς "αστέρες" της δημοσιογραφίας. Υπάρχουν και -πολύ- χειρότερα.
Θα επανέλθουμε...