Ένα τραμ και ένας... μαλάκας!

Κοίτα, ρε, ένα μαλάκα...


Λοιπόν, κάτι τα «μεταφεμινιστικά» της Εργατώς κάτι η διάθεση της στιγμής, έδωσαν άλλη διάσταση στο περιστατικό του οποίου έγινα μάρτυρας αργά το απόγευμα…

Ένα ζευγάρι -για τριανταπεντάρηδες τους κόβω- με ένα παιδάκι -το πολύ έξι χρονών- διασχίζουν βαριεστημένα τις γραμμές του τραμ. Αριστερά ο μπαμπάς, δεξιά η μαμά και στη μέση το παιδάκι. Το κρατάνε και οι δύο απ’ το χέρι. Το κακό είναι ότι, ως γνήσιοι νοέλληνες, δε διασχίζουν κάθετα τις ράγες, αλλά διαγώνια. Για να γλιτώσουν τρία βήματα δρόμο και να βγουν κατευθείαν στο φανάρι χωρίς να κάνουν «γωνία» στην πορεία τους (καθότι, σύμφωνα με το θεώρημα, η ευθεία γραμμή είναι συντομότερη της τεθλασμένης).
Δε φτάνει, όμως, που διασχίζουν διαγώνια τις ράγες, δε φτάνει που πάνε με το πάσο τους λες και κόβουν βόλτες στο πάρκο, χαζεύουν κι από πάνω. Κι όταν το τραμ τους κορνάρει από απόσταση πέντε μέτρων (άλλος κοιμίσης ο οδηγός…), ξαφνικά τσιτώνονται, σηκώνουν το παιδί στον αέρα, κάνουν ένα εντυπωσιακό άλμα εις τριπλούν (εις τριπλούν επειδή ήταν τρεις, όχι ότι ζήλεψαν τη δόξα του Έντουαρντς) και προσγειώνονται στο πεζοδρόμιο, πάνω στη στιγμή που το τραμ περνάει αγκομαχώντας και σφυρίζοντας δαιμονισμένα πλάι τους.
Θεατές στο περιστατικό, εκτός από μένα, ήταν και δυο γυναίκες. Η δε αντίδρασή τους με άφησε πραγματικά άφωνο. Αφού έμειναν για μια στιγμή με το στόμα ανοιχτό, αφού συνήλθαν από το -παρ’ ολίγον- σοκ, αφού κοιτάχτηκαν στα μάτια και κούνησαν αποδοκιμαστικά το κεφάλι τους, αναφώνησαν με μια φωνή: «Ρε, το μαλάκα!».
Ρε, το μαλάκα… Αυτό ακριβώς είπαν, αν τα παραλέω να με πατήσει το τραμ! Ρε, το μαλάκα… Συμφωνώ ότι υπήρχε ένας μαλάκας στην υπόθεση, αλλά, εκτός από ένα μαλάκα, υπήρχε και μια μαλάκω. Επαναλαμβάνω, για όσους τυχόν ξεπέταξαν στα γρήγορα τις πρώτες αράδες, το παιδάκι το κρατούσαν από το χέρι ΚΑΙ ο άντρας ΚΑΙ η γυναίκα. Και ο μαλάκας και η μαλάκω, δηλαδή. Αλλά οι δύο γυναίκες αγνόησαν τη μαλάκω και εστίασαν το σύνολο της καυστικής κοινωνικής κριτικής τους αποκλειστικά στο μαλάκα…
Επειδή, λοιπόν, εγώ ο αδαής (ίσως και ο πραγματικός μαλάκας της υπόθεσης, στην τελική) δεν μπόρεσα να βρω ικανοποιητική εξήγηση στη συγκεκριμένη αντίδραση των δύο γυναικών, ζητώ τη συμπαράστασή σας. Και την περιμένω υπό τη μορφή απαντήσεων στο παρακάτω γκάλοπ:

Γιατί οι δύο γυναίκες χαρακτήρισαν μαλάκα μόνο το μαλάκα;
Επειδή:
α) Ήταν φανατικές φεμινίστριες
β) Ήταν φανατικές μεταφεμινίστριες (Εργατώ, εσύ δεν ψηφίζεις εδώ, βρες άλλη απάντηση…)
γ) Ήταν φανατικές ξανθιές
δ) Είχαν κριθαράκι στο μάτι
ε) Τους τύφλωσε η λάμψη από την παρακείμενη γιγαντοαφίσα της Άντζελας
στ) Είχαν μόλις βγει από το αμφιθέατρο όπου έδινε διάλεξη ο Βέλτσος
στ) Όλα τα παραπάνω
ζ) Κανένα από τα παραπάνω (όπερ μεταφράζεται «το μάτι σου τ’ αλλήθωρο»)
η) Δεν ξέρω - δεν απαντώ

Οι απαντήσεις θα αποσταλούν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος στον Νικολακόπουλο για εμβριθή ανάλυση σε τηλεοπτικό πάνελ.

ΥΓ: Όχι, τα βιβλία δεν τα πάτησε το τραμ. Θα επανέλθουμε στη συζήτηση λίαν συντόμως.