Ο Ζιντάν, η κουτουλιά, το σταρ σίστεμ και οι αλάνες
Kάποιος φίλος, θέλοντας να με πικάρει, με ρώτησε τι εννοώ με την πρώτη φράση του υπότιτλου του blog ("Ψάχνοντας τον Ζιντάν της λογοτεχνίας"). "Τι θες να πεις;", μου είπε. "Ότι ψάχνεις να βρεις κάποιο συγγραφέα που να ρίχνει κουτουλιές;".
Θα μπορούσα ν' απαντήσω "Ναι, ρε εξυπνάκια, ψάχνω για έναν συγγραφέα που να ρίχνει κουτουλιές. Στο κατεστημένο". Θα μπορούσα να του απαντήσω. Αλλά δεν του απάντησα. Επειδή δε γουστάρω τις κοινοτοπίες. Και γι' αυτό ακριβώς γουστάρω τον Ζιντάν.
Και δεν τον γουστάρω μόνο ως ποδοσφαιριστή. Έχοντας παρακολουθήσει την πορεία του μέσα και έξω από τα γήπεδα, έχω πειστεί (όχι τώρα, εδώ και χρόνια) ότι ο Ζιζού είναι ο ορισμός του αντιστάρ, ο "αποδιοπομπαίος τράγος" του σταρ σίστεμ. Και επομένως δεν έχει τίποτα το συμβατικό πάνω του, τίποτα το κοινότοπο, τίποτα το ψεύτικο. Ίσως, μάλιστα, ακριβώς μια τέτοια σκέψη να πρόσταξε υποσυνείδητα τον Ματεράτσι να του βρίσει το σόι και δεν ξέρω 'γω τι άλλο.
Και για να σας προλάβω: Όχι, δεν δικαιολογώ την κουτουλιά. Αλλά την κατανοώ. Για χίλιους δυο λόγους που χρειάζεται ολόκληρο βιβλίο για να τους αναλύσω. Εξάλλου, όσοι έχουν παίξει μπάλα, έστω και στις αλάνες, τους ξέρουν αυτούς τους λόγους -και τους χίλους δύο. Και μη μου πει κανείς ότι άλλο είναι να παίζεις μπάλα στην αλάνα και άλλο σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ή μάλλον μπορεί να το πει κάποιος αυτό. Κάποιος που δεν έχει παίξει μπάλα ούτε στις αλάνες. Κάποιος, δηλαδή, που δεν έχει ιδέα από τόπι...
αναρτήθηκε από το χρήστη Χρήστος Φασούλας @ 8:05 μ.μ.
28 σχόλια
28 σχόλια:
Παρόλο που δεν έχω ιδέα απο μπάλα, πιστευώ οτι το να παίζεις ποδόσφαιρο στην αλάνα είναι πιο αληθινό.
Παντως εγω και τον κατανοώ και τον δικαιολογώ.
@ homelessMontresor
Το "δεν έχουν ιδέα από μπάλα" δεν το είπα μειωτικά για όσους (και όσες -κυρίως!) δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο -είναι επιλογή τους και τη σέβομαι. Αναφέρομαι, ίσα ίσα, σε κείνους που ασχολούνται και το παίζουν "ειδήμονες" -επί παντός επιστητού, συνήθως- χωρίς να έχουν κάνει ποτέ τον κόπο να μπουν στην ψυχολογία του ποδοσφαιριστή (επαγγελματία ή μη).
Όσο για το ποιο είναι το αληθινό πόδόσφαιρο, ανάλογα με το πώς βιώνει την αλήθεια ο καθένας. Μήπως υπάρχει πουθενά αντικειμενική αλήθεια για να υπάρχει στο ποδόσφαιρο;
@ Regina
Νομίζω ότι η δικαιολογία είναιπολύ πιο εύκολη από την κατανόηση. Ελπίζω να με... κατανοείς!
Εγώ σας κατανοώ...:)
Ανθρωπινο μεν καταδικαστεο δε!
Αλλοιμονο αν ολοι στην καθημερινοτητα μας ριχναμε απο μια κουτουλια, ενσυνειδητα, οπως ακριβως εκεινος, στον περιγυρο μας!
Φτανει πια με το νομο της ζουγκλας στις μερες μας. Ο καθενας κρινεται απο τις πραξεις του.
Ευχαριστω για τη φιλοξενια.
@ Anonymous
Φίλε μου, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Σαφώς και ο Ζιντάν δε λειτουργεί με το νόμο της ζούγκλας (ειδάλλως θα έριχνε... τουλάχιστον μια κουτουλιά ανά παιχνίδι -δύο έχει ρίξει όλες κι όλες την καριέρα του). Σαφώς και δε -συμφωνώ πως πρέπει να- ρίχνω μια κουτουλιά σε όποιον με προσβάλλει στο δρόμο. Σκέψου όμως το εξής. Σκέψου τη χειρότερη προσβολή που μπορεί να σου απευθύνει κάποιος ουσιαστικά άγνωστός σου και μάλιστα σε στιγμή προσωπικής (υπερ)έντασης. Πόσο μάλλον σε στιγμή... μπάλας! Γιατί να ξέρεις ένα πράγμα: δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μπορεί να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας σου την ώρα που παίζεις ποδόσφαιρο. Μπορείς να "σκοτωθείς" και με τον καλύτερό σου φίλο...
Θόλωσε ο άνθρωπος-μπορεί να συμβεί στον καθένα, άμα βρεθεί υπό πίεση. Και πίεση πρέπει να είχε τρομερή-ολόκληρη Γαλλία στα πόδια του, περίμενε να τον δει να οδηγεί την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου.
Και αν, αν, λέμε, ήταν στ' αλήθεια ρατσιστικό το σχόλιο του Ιταλού, υπάρχει κανείς που δεν καταλαβαίνει γιατί αντέδρασε έτσι ο Ζιντάν;
Ώχ δεν το εννοούσα έτσι! Απλά πράγματι δεν έχω ιδέα για την μπάλα, αλλά παρόλαυτα είπα την άποψη μου... :-)
Όσο για το αν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια... ανοίγεις μεγάλο θέμα τώρα...
Εδω θα κανω τον δικηγορο του διαβολου φιλε Χρήστο και, δεχομενος ποσο μπορει να αλλοιωθει ενας χαρακτηρας την ωρα που παιζει ποδοσφαιρο, θα εξετασω και την περιπτωση αλλοιωσης του χαρακτηρα του Ιταλου γιατι και εκεινος βρισκοταν σε υπερενταση. Τονιζω, απλα, τη συμπεριφορα του Ζινταν ως οδηγου της ομαδος, γιατι ο Ιταλος δεν ηταν ο αρχηγος της ομαδος.
Mάλλον το πιο δυσκολο ειναι να τα κάνεις και τα δυο μαζι -δικαιολογια και κατανόηση (με ανάποδη ισως σειρα),αλλά αμα αρχισουμε τωρα να το αναλύουμε η συζητηση απο ποδοσφαιρικη θα γινει φιλοσοφική.
Και από οτι βλέπω τωρα,μιας και εχω τηλεόραση εδω που ειμαι,η συζήτηση περι Ζινταν έχει τις δόξες της στην ελληνική βουλη οπου αλληλοκατηγορούνται ολοι για κουτουλιες.Φαντασία να υπάρχει!
@anonymous
Η διαφορά είναι η εξής:
H υπερένταση του Ματεράτσι εκδηλώθηκε με... γαλλικά, ενώ του Ζιντάν... αλά ιταλικά!
Αλλά το παρακουράσαμε το θέμα. Όπως λέει και η Regina, ασχολούνται ακόμα και στη βουλή. Οπότε είναι ώρα να πάψουμε ν' ασχολούμαστε εμείς...
Σε καλό του βγηκε του Ζινταν τελικα...
Λεω και εγω να αρχισω να κουτουλω...
Ε, όχι κι ... αντικομφορμιστής επειδή κόντεψε να σκοτώσει (κουτουλιά εν ψυχρώ στο θώρακα του Ματεράτσι) γιατί είχε νευράκια!!! Η μυθοποίηση έχει και τα όριά της, νομίζω. Τα περί "αλγερινού τρομοκράτη" ήταν μπούρδες (πιασάρικες όμως έτσι;), που τις διέψευσε κι ο ίδιος ο Ζιντάν. Δεν υπάρχει άλλωστε καμμιά απολύτως βρισιά που να μπορεί να σοκάρει έναν επαγγελματία μπαλαδόρο - αν έχεις παίξει μπάλα, το ξέρεις. Είναι πολύ πολύ απλό. Το παλικάρι ήθελε να κλείσει την καριέρα του μ' ένα τρόπαιο στο Μουντιάλ, είδε ότι δεν του έβγαινε, έχασε κι εκείνη την κεφαλιά, οπότε γίνανε τα νεύρα του τσατάλια σαν της οποιασδήποτε πριμαντόντας όταν δεν της βγαίνει το σόλο. Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο μεν, ανόητο και καταδικαστέο δε. Να τον πάρουνε αγκαλιά να τον νταντέψουνε οι φίλοι του, ναι - να τον νταντεύουνε όμως και οι έχοντες δημόσιο λόγο, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Τα έχουμε κάνει όλα ίσωμα μου φαίνεται...
(Να μην πω τίποτα και γι' αυτα που είπε η μαμάκα του, έτσι;)
@ Τζόνυ Τουρτούρας
Ποτέ δεν είπα ότι ο Ζιντάν είναι κονφορμιστής επειδή έριξε την κουτουλιά. Μάλλον δεν το διάβασες καλά το ποστ ή απλώς το παρεξήγησες. Τον θεωρώ αντικομφορμιστή -όσο αντικονφορμιστής, βέβαια, μπορεί να είναι ένας πάμπλουτος, διάσημος ποδοσφαιριστής- κρίνοντας από την εν γένει πορεία του και συγκρίνοντάς την με τη συντριπτική πλειονότητα των φημισμένων συναδέλφων του. Η κουτουλιά δεν ήταν δείγμα αντικονφορμισμού -για όνομα! Και αυτό ακριβώς που λες εσύ λέω κι εγώ. Ο άμετρος εκνευρισμός προκάλεσε την αντίδραση αυτή. Και επίσης αυτό ακριβώς εννοώ λέγοντας ότι όποιος έχει παίξει μπάλα ξέρει (πόσο μπορεί να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου μέσα στο γήπεδο).
Όσο για τα περί "τρομοκράτη", όταν έγραψα το συγκεκριμένο ποστ αυτή η πληροφορία υπήρχε. Μάλλον πρέπει να το αλλάξω τώρα
Aγαπητέ Χρήστο, το θέμα είναι στην ουσία του το εξής: βρεθήκαμε απέναντι σ' ένα καταιγισμό επιχειρημάτων όχι μόνο συνηγορίας υπέρ του Ζιντάν αλλά κι εκθειασμού του ακόμα! Με ΠΟΙΑ ΑΦΟΡΜΗ; Όχι επειδή έβαλε μια ακόμα γκολάρα, αλλά επειδή κόντεψε να σκοτώσει έναν παίκτη πάνω στα νεύρα του!
Χειρότερα ακόμα: όλος αυτός ο "μεντιατικός" καταιγισμός έφτασε στο σημείο να ΘΟΛΩΣΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΘΥΤΗ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΟΣ! Κοντέψαμε να ξεχάσουμε ποιός κινδύνεψε να μείνει σέκος στο χορτάρι, από τίνος εν ψυχρώ κουτουλιά, και μόνο που δεν βάλαμε τα κλάμματα που ο Ματεράτσι έβρισε τη μάνα του Ζιζού!
Τρισχειρότερα ακόμα: όλη τούτη η καμπάνια (από την οποία δεν αποστασιοποιήθηκες δυστυχώς, αλλά κινήθηκες κι εσύ στη βασική γραμμή της) λίγο πολύ ΕΚΘΕΙΑΣΕ ΤΟΝ ΘΥΤΗ και δεν βρήκε τίποτε απολύτως να πει σε συμπαράσταση στο ΘΥΜΑ!!! Ο Ζιζούκος ο αντικομφορμιστής, ο Ζιζούκος ο παιχταράς, κ.ο.κ.
Ε, λοιπόν, αυτή όλη η καμπάνια, για τους λόγους που ανέφερα, συνιστά σύμπτωμα ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ και νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να γίνει πάραυτα αντιληπτό και να κοπεί μαχαίρι από τους ανθρώπους του λόγου.
Συν το ότι έδωσε ΘΡΑΣΟΣ στον Ζιζού, που αντί να ζητήσει ανδροπρεπώς συγγνώμη, κρύφτηκε πίσω από τα φουστάνια της μαμάς του και δήλωσε ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ! Να λοιπόν πως οι αυτόκλητοι συνήγοροί του ΤΟΝ ΕΚΑΨΑΝ ΟΛΟΤΕΛΑ, απείρως περισσότερο από την ανόητη πράξη του.
@ Τζόνυ Τουρτούρας
Επί της ουσίας, φίλι Τζόνι, δε διαφωνούμε -νομίζω το κατάλαβες. Και επειδή ακριβώς ενοχλήθηκα απ' όλον αυτό τον ορυμαγδό, είπα να κλείσω το θέμα μια ώρα αρχύτερα. Και δε θα επανερχόμουν αν δεν έβλεπα το σχόλιό σου.
Επαναλαμβάνω ότι δε δικαιολογώ την πράξη. Κι όταν λέω την κατανοώ, σημαίνει ότι ξέρω (το έχω ζήσει) πώς μπορεί να αισθανθεί ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ μέσα στο γήπεδο, αν για κάποιο συγκεκριμένο λόγο θολώσει το μυαλό του.
Αυτά και ελπίζω να μη -χρειαστεί να- επανέλθω.
Αλήθεια, βρε Τζόνυ, γιατί είσαι τόσο ορισμένος, ρε γαμώτο;
Υπάρχει περίπτωση, αν ποτέ συναντηθούμε, να μου... χώσεις κουτουλιά;
(Πλάκα κάνω, έτσι;)
Πού τη θες την κουτουλιά; Στο στέρνο ή στη μύτη; :-) Πλάκα κάνω κι εγώ, έτσι;
Χρειάζεται να σου πω όμως φίλε Χρήστο γιατί είμαι οργισμένος; Ή μήπως δεν θα έπρεπε; Από τους ανθρώπους του λόγου περιμένω ιδιαίτερη ευαισθησία σε κάποια πράγματα κι όχι να συνωστίζονται ποιός θα υπερθεματίσει σε μια "εκστρατεία" με τα χαρακτηριστικά που προανέφερα, για να εκθρέψουν με απίθανα "επιχειρήματα" ένα μπέμπη (και να τον κάψουν, όπως είπα, στην τελική).
Εδώ έφτασες να γράψεις ... ψυχαναλυτικοτρόπως ότι ίσως ο Ματεράτσι τον έβρισε, επειδή ο Ζιζούκος είναι ... αντικομφορμιστής! Καλά, το σκέφτηκες αυτό ή έτσι το πέταξες; Μπας και τελικά ο Ματεράτσι εκπροσωπεί το ... κατεστημένο, οπότε ο θύτης στη συγκεκριμένη φάση είναι αυτός κι όχι ο Ζιζού;
Για ξανασκέψου το.
Φίλε Τζόνυ, γιατί δεν το κόβουμε; Αφού μας χαλάει...
Και, όχι, δε μου ξέφυγε αυτό που έγραψα. Γιατί, δηλαδή, μια απλή υπόθεση (πρόσεξε: υπόθεση, όχι άποψη) που κάνει κάποιος -ο οποίος ΔΕΝ είναι αντικειμενικός, έχοντας ξεκαθαρίσει ότι θαυμάζει τον Ζιντάν εδώ και χρόνια- πρέπει να την αφορίζεις κατά τέτοιον τρόπο; Γιατί είσαι τόσο απόλυτος, τόσο εξοργιστικά (και οργισμένα -ο χειρότερος σύμμαχος) απόλυτος στις απόψεις σου; Και μια και αναφέρεσαι στους "ανθρώπους του λόγου" -μολονότι διαφωνώ με τέτοιου είδους καλούπια: είναι δα τόσο τρομερό και φοβερό να έχουν διαφορετική άποψη από σένα οι "άνθρωποι του λόγου"; Αμέσως γίνονται "άνθρωποι του παραλόγου;". Σύμφωνα με τα δικά σου κριτήρια, αυτό κι αν πρέπει να χαρακτηριστεί φασισμός!
Στο κάτω κάτω, επαναλαμβάνω: επί της ουσίας ΣΥΜΦΩΝΩ μαζί σου! Και δεν το λέω για να σε ξεφορτωθώ. Αν διαβάσεις προσεκτικά όλα όσα έχω γράψει επί του θέματος, αν συνυπολογίσεις την παντελή έλλειψη αντικειμενικότητας από πλευράς μου για τον συγκεκριμένο άνθρωπο -ναι, το ομολογώ ανερυθρίαστα!- ίσως πειστείς και δεν το τραβήξεις άλλο. Πρόσεξε, για το συγκεκριμένο θέμα μιλάω. Είσαι σίγουρα άνθρωπος καλλιεργημένος (νεαρός φαντάζομαι, έτσι;) και οι απόψεις σου είναι δυναμικές και ενδιαφέρουσες. Θα τις ήθελα στα ποστ μου.
Άντε, για να ξεφύγουμε, περιμένω σχόλιά σου για κάποιο(-α) από τα υπόλοιπα ποστ. Αλλά λιγότερο οργισμένα (και απόλυτα) έτσι;
Αγαπητέ Χρήστο, ευχαρίστως να καπνίσουμε την πίπα της ειρήνης! Άλλωστε ΠΑΝΑΘΕΣ είμαστε κι οι δυό, έτσι;
Δεν περίμενα να χαλαστείς απ' όσα είπα - ειδικά με το ότι τα είπα οργισμένα. Μη μου το γυρνάς στο politically correct αδερφέ, δεν ταιριάζει και με το "αναζητώ τον Ζιντάν της λογοτεχνίας" στο κάτω κάτω, έτσι;
Δεν τρέχει τίποτα, σταματώ εδώ. Σου εύχομαι καληνύχτα (πάει 1.30') και να 'σαι καλά.
ΥΓ Όχι δεν είμαι νεαρός, είμαι μεγαλύτερος από σένα!
Και κάτι τελευταίο φίλε Χρήστο, αφού πρώτα σε καλημερίσω.
Φασισμός δεν είναι να να μιλάει κανείς οργισμένα κι "απόλυτα" - είπαμε, το politically correct δεν μας πάει, ούτε εσένα, ούτε εμένα. Εξαρτάται σε ΤΙ τα χώνει κανείς.
Φασισμός είναι σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση:
1. Απενοχοποίηση του ΘΥΤΗ έως και εκθεισμός του, μέσω ενός καταιγισμού δικιολογιών και "κατανόησης" για την πράξη του, συχνά με την επίκληση της όποιας "ανωτερότητάς" του (πλούσιος, ευϋπόληπτος, καλού παρελθόντος, παιχταράς, κ.ο.κ).
2. Ενοχοποίηση του ΘΥΜΑΤΟΣ και καμμιά λέξη συμπάθειας ή "κατανοήσης" προς αυτό (ενώ ταυτόχρονα παρέχεται άπειρη "κατανόηση" στον Θύτη), συχνά με την επίκληση της όποιας "κατώτερότητάς" του (φτωχός, ανυπόληπτος, αμφίβολου παρελθόντος, παίκτης της σειράς, κ.ο.κ.).
3. Θόλωμα του ποιός είναι τελικά ο Θύτης και ποιό το Θύμα στην κάθε συγκεκριμένη περίπτωση - που αποβαίνει (το θόλωμα αυτό) υπέρ του Θύτη και κατά του Θύματος.
3α. Το θόλωμα αυτό περνάει πρώτα από μια φάση ΕΞΙΣΩΣΗΣ των "ευθυνών" μεταξύ Θύτη και Θύματος στη συγκεκριμένη πράξη.
4. Παροχή κάθε λογής "ασύλου" στο Θύτη ενώ ταυτόχρονα το Θύμα στιγματίζεται και καλείται αυτό ν' "απολογηθεί".
Για να ξέρουμε τι λέμε με τις λέξεις, έτσι;
Καλημερούδια!
@ τζόνυ τουρτούρας
Βρε, κάτι ήξερα εγώ που έγινα βάζελος! Οι ομοϊδεάτες μου, τους οποίους γνωρίζω κατά καιρούς, έχουν Άποψη (με Άλφα κεφαλαίο, έτσι;).
Λοιπόν, την πάτησα για την ηλικία σου -σε αντίθεση με τη γυναίκα μου που έπεσε διάνα! Ίσως ακριβώς επειδή πάνε πολλά χρόνια που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου οργισμένο. Για να ακριβολογήσω, εξακολουθώ να οργίζομαι. Αλλά περιστασιακά΄ και παροδικά. Ίσως μερικές φορές και τις λάθος στιγμές...
Μου φαίνεται ότι γράφαμε σχεδόν ταυτόχρονα, έτσι;
Δε θα το συνεχίσω, αφού δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση σε όσα λες (και όχι λόγω... politically correct, έτσι;).
Όσο για το αν η απόλυτη άποψη είναι φασιστική, εξαρτάται από την άποψη. Και από αν σέβεσαι ή όχι το δικαίωμα του διαφωνούντος να έχει τη δική του.(Το δεύτερο πρόσωπο είναι γενικό, ασφαλώς, δεν αφορά εσένα). Και το λέω αυτό, φίλε τζόνυ, επειδή προσωπικά ΠΟΤΕ δεν είμαι απόλυτος στις απόψεις και στις κρίσεις μου. Ειδικά στις κρίσεις που αφορούν τρίτους. Ακόμα και αν μπορώ να κρίνω εμπειρικά, βασιζόμενος, δηλαδή, σε ανάλογη, δική μου εμπειρία -γεγονός που σαφώς και αποτελεί την ιδανική προσέγγιση. Ακόμα και τότε, λοιπόν, η κρίση μου σε καμία περίπτωση δεν είναι τελεσίδικη. Πόσο μάλλον αν δεν έχω βιώσει μια ανάλογη κατάσταση. Γι' αυτό και μία από τις φράσεις - κλισέ που σιχαίνομαι είναι "εγώ στη θέση σου θα έκανα... μπλα μπλα..."
Από την άλλη, βέβαια, δεν είναι λίγες οι φορές που έχω συλλάβει και τον εαυτό μου να "φασίζει". Αλλά, συνήθως, κατόπιν εορτής, όταν είναι αργά ακόμα και για αυτοκριτική...
Φίλε Χρήστο, η οργή δεν είναι κακή - αρκεί (1) να στρέφεται εναντίον καταστάσεων παρά προσώπων και (2) να γνωρίζει τι εστί φασισμός.
Δεν μπορεί να μη μας εξοργίζουν ορισμένες καταστάσεις και συγκεκριμένα δεν μπορεί να μην μας εξοργίζει η άπειρη "κατανόηση" προς το Θύτη, κι ακόμα περισσότερο ο εκθειασμός του, εκ παραλλήλου με την ενοχοποίηση του Θύματος - σε κάθε περίσταση της καθημερινότητας και της ιστορίας.
Εκεί πρέπει και να εξοργιζόμαστε και να είμαστε απόλυτοι εκτός εισαγωγικών! Ειδεμή την κάτσαμε!
Στο θέμα που συζητήσαμε, δεν στράφηκα ειδικά κατά κανενός προσώπου αλλά κατά μιας εκστρατείας, μιας συλλογικής παράκρουσης με τα χαρακτηριστικά που ανέφερα και που τη θεωρώ ενδεικτική της μαυρίλας των καιρών μας.
Μη φοβάσαι φίλε μου να εξοργίζεσαι και να είσαι απόλυτος απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις. Το politically correct είναι κόλπο, για να μας απαγορεύσουν να εξοργιζόμαστε και να είμαστε απόλυτοι απέναντι σ' αυτές, ώστε να τις διαχειρίζονται ΑΠΟΛΥΤΑ αυτοί που τους συμφέρουν - και που στην πραγματικότητα είναι αυτοί οι φανατικοί και παράλογοι!
Σπίρτο η γυναίκα σου πάντως!
Άντε να δούμε τι θα γίνει και με τον Σαβιόλα, έτσι;
@ τζόνυ τουρτούρας
Δεν ξέρω τι θα γίνει με τον Σαβιόλα. Προς το παρόν, πάντως,στο μπάσκετ χάσαμε -και- τον Σπανούλη. Αλλά ο κυρ Παύλος λέει ότι θα πάρουμε καλύτερον. Για να δούμε...
ΥΓ: Η πρόσκλησή μου για συμμετοχή σου και σε άλλα ποστ -εφόσον, φυσικά, τα κρίνεις ενδιαφέροντα- παραμένει ανοιχτή.
Σ' ευχαριστώ πολύ φίλε Χρήστο για την πρόσκληση. Να δούμε, γιατί η μέρα έχει μόνο 24 ώρες να πάρει :-)
ΥΓ Ο Άντριτς κεφάλαιο, έτσι; Επιτέλους σουτάρες έξω απ' την περιοχή (και βάλε)! Ρομέρο φαίνεται λίρα 100 και Άντονσον οκ. Για δούμε...
Φίλε τζόνυ, αυτό είναι το κακό με τις μέρες -και με τις νύχτες, κυρίως τις νύχτες- ότι κρατάνε λίγο...
Ο Άντριτς συνεχώς βελτιώνεται. Ο Άντονσον πιστεύω θα δώσει λύσεις πίσω (αν και το βασικό αμυντικό πρόβλημα είναι οι επιπολαιότητες). Ο Ρομέρο νομίζω ότι διαθέτει τα στοιχεία που έλειπαν στα άκρα: τεχνική, εκρηκτικότητα, "πάτημα" περιοχής.
Άντε... και με τον Σαβιόλα!
Αμήν!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα