Σκέψεις και... υποδείξεις!

Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα πολύ προτού το αποφασίσω. Και όταν το αποφάσισα, δεν είχα χρόνο για να το κάνω πράξη. Θα με ρωτήσετε, βέβαια, αν τώρα έχω χρόνο. Όχι ακριβώς, αλλά θα προσπαθώ να ξεκλέβω λίγο από δω και λίγο από κει. Για να τα λέμε γύρω από τα τυχόν κοινά ενδιαφέροντά μας, άγνωστε/η -και επομένως γοητευτικέ/ή- φίλε/η του διαδικτύου. Γύρω από το βιβλίο, τον κινηματογράφο, τα στραβά κι ανάποδα των media, τα λογικά και παράλογα της καθημερινότητάς μας και, φυσικά, το ποδόσφαιρο!
Α, μια και είπα ποδόσφαιρο. Θα 'θελα να πάρω μια γνώμη για κάποια πράγματα που με απασχολούν σχετικά με το Μουντιάλ. Δείτε το σαν γκάλοπ (καθότι τα γκάλοπ, ως γνωστόν, εξιτάρουν τον νεοέλληνα).
Λοιπόν, τι είναι αυτό που σας έχει απογοητεύσει περισσότερο;
α) Ο αποκλεισμός όλων των Λατίνων (και, άρα, του θεάματος);
β) Το "μισό-μηδέν" μέσο όρο στα νοκ άουτ ματς και τα παιχνίδια τακτικής των προπονητών;
γ) Τα... μαργαριτάρια ορισμένων σπορτκάστερ;
Σχετικά με το τελευταίο, ώρες ώρες το διασκεδάζω. Αλλά εκείνο που δεν μπορώ ν' αντέξω με τίποτα είναι η δολοφονία της γλώσσας. Κλασικό πράδειγμα (αργότερα, καλά να 'μαστε, θα επανέλθουμε και με άλλα) η περιβόητη "υπόδειξη" του διαιτητή.
"Ο διαιτητής υπέδειξε το φάουλ", σου λέει ο άλλος. Σε ποιον το υπέδειξε, ρε μεγάλε; Στον παίχτη; Λέει, δηλαδή, ο ρέφερι στον ποδοσφαιριστή "Κύριέ μου, σας υποδεινύω ότι κάνατε φάουλ και, εφόσον το επιθυμείτε, μπορείτε να δεχτείτε την υπόδειξή μου...".
Χρόνια τώρα κρατάει αυτή η ζημιά. Και μιλάμε τώρα για μια λέξη απλούστατη! Μια λέξη που στο ποδόσφαιρο ισχύει, φυσικά, μόνο για τους επόπτες (βοηθούς τους έχουν βαφτίσει τώρα...). Οι επόπτες είναι εκείνοι οι οποίοι υποδεικνύουν στους διαιτητές. Και οι διαιτητές συνήθως δέχονται τις υποδείξεις, αλλά είναι αυτοί και μόνον αυτοί που αποφασίζουν. Και διατάσσουν. Αλλά ποτέ δεν υποδεικνύουν...