Το Μέγα Σάββα - Σάββατο το βράδυ...

Σα νωρίς δεν ήρθε φέτος το Πάσχα;

Πάσχα με το έμπα του Απρίλη έχω, απ’ ό,τι θυμάμαι, να ζήσω απ’ τα παιδικά μου χρόνια. Από τότε, δηλαδή, που ο πατέρας μου μού τραγουδούσε ένα παντελώς άγνωστο πασχαλινό τραγούδι. Τουλάχιστον εγώ δεν έχω συναντήσει από τότε κανέναν που να το ξέρει. (Αν το γνωρίζει κανείς από σας, σημειώστε το, κάντε μου τη χάρη. Έτσι, για να βγάλω ένα χρόνιο απωθημένο!).

Αντί των καθιερωμένων ευχών, λοιπόν, ιδού οι στίχοι του εύθυμου (χαβαλεδιάρικο, ενδεχομένως, θα το αποκαλούσαν στις μέρες μας) τραγουδιού, που το θυμάμαι σαν τώρα, παρόλο έχουν περάσει κοντά σαράντα χρόνια:


Το Μέγα Σάββα - Σάββατο το βράδυ
συνήντησα μια νέα στο σκοτάδι,
κρατούσε το κεράκι της σβησμένο,
ενώ εγώ το είχα αναμμένο.

Και ευθύς της βγαίνω μπρος
και σαν παπάς της λέγω «δεύτε λάβετε το φως!»
Και αυτή μου λέει «πώς;
ενώ δε με γνωρίζετε θα είστε παλαβός!»

Έχετε λάθος μεγάλο, δεσποσύνη,
είμ’ ένας νέος γεμάτος καλοσύνη.
Βγήκα από το σπίτι μου μέσα από τη ζέστη
κι ήρθα για να κάνουμε μαζί Χριστός Ανέστη.

Και ευθύς της βγαίνω μπρος
και σαν παπάς της λέγω «δεύτε λάβετε το φως!» (δις)

Και το βράδυ - βράδυ σαν θα πάμε
στοργικά, με όρεξη θα φάμε
τσούγκρα εσύ και τσούγκρα εγώ με σένα
με δυο αυγά που σου’ χω φυλαγμένα.

Έλα εδώ μη φοβηθείς,
αυγά και κοκορέτσια θε’ να τρως ενόσω ζεις! (δις)

Όπως αντιλαμβάνεστε, από πιτσιρίκι ακόμα ο μπαμπάς μού μάθαινε, ακόμα και στις πιο ακραίες των καταστάσεων, πώς να κάνω… καμάκι!

Καλή ανάσταση σε όλους!

Εκτός κι αν είστε... αρνί:)