Το "τείχος" ενάντια στη βία...
Με προσκάλεσε ο Παράφωνος. Να πω δυο λόγια, λέει, για τη βία στα γήπεδα -που έχει πια μεταφερθεί στους δρόμους- και όχι μόνο. Να πει δυο λόγια, ό,τι αισθάνεται, ο κάθε μπλόγκερ ει δυνατόν, μπας και σιγά σιγά βάλει ο καθένας μας από ένα λιθαράκι για να χτιστεί το τείχος πάνω στο οποίο θα σπάσουν τα μούτρα τους οι χουλιγκάνοι και -κυρίως- όλοι αυτοί οι φαφλατάδες που μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα (και τα εκτελεστικά του όργανα) με μεγαλοστομίες...
Δεν ξέρω, αλλά έχω την αίσθηση ότι το 'χουμε ήδη χτίσει το τείχος. Ένα τείχος καθαρά αμυντικό, ένα τείχος απομόνωσης. Οι υπόλοιποι να βαράνε (και να φλυαρούνε) απ' έξω, κι εμείς μέσα, μέσα βαθιά, πολύ βαθιά, να σιχτιρίζουμε, να καταριόμαστε, να αφορίζουμε, αλλά στην ουσία να βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στο μικρόκοσμό μας. Κι αν αρχίσουμε να χτίζουμε κι άλλο τείχος, πολύ φοβάμαι ότι τα δομικά του υλικά θα είναι από σάρκα και αίμα. Μέχρι να πετρώσουν΄ μέχρι να πετρώσουμε. Αν δεν έχουμε ήδη πετρώσει...
Εν πάση περιπτώσει, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του Παράφωνου, μεταφέρω απλώς το τελευταίο μου δημοσιογραφικό κομμάτι. Χωρίς περαιτέρω σχόλια:
«Να λοιπόν που φτάσαμε στο "αδιανόητο", στο "απευκτέο": να θρηνήσουμε νεκρό… Προς τι τα εισαγωγικά; Μα απλώς μεταφέρω λόγια επωνύμων ανθρώπων (σχετικών - άσχετων με τον αθλητισμό) που χρόνια τώρα δεν ξέρουν και τίποτα άλλο παρά να λένε μεγάλες κουβέντες. Λόγια, λόγια, λόγια… Κατά βάση ευχο-λόγια…
''Αιώνιοι αντίπαλοι"… Ατυχής φράση, θα πρέπει να καταργηθεί στους επικίνδυνους καιρούς που ζούμε. Την ακούν τα τσογλάνια των γηπέδων, οι αλαφρόμυαλοι πρεζάκηδες της εξέδρας, και σου λένε "έχουμε πόλεμο". Και πάνε αρματωμένοι -και μαστουρωμένοι- να ξεκοιλιάσουν τον "εχθρό"…
Τι κι αν έχει απαγορευτεί η μετακίνηση φιλάθλων… Τι κι αν απ’ του χρόνου θα θεσπιστούν ονομαστικά εισιτήρια και θα μπουν κάμερες στα γήπεδα… Το πεδίο της μάχης έχει μεταφερθεί πια στους δρόμους. Και μάλιστα με προκαθορισμένο ραντεβού, παρακαλώ! Όπως κάνουν οι συμμορίες των δρόμων του Μπρονξ και του Χάρλεμ. Όπως έκαναν κάποτε οι Αγγλοι χουλιγκάνοι, προτού παρεισφρήσουν στις τάξεις του μυστικοί αστυνομικοί και τους διαλύσουν.
''Αιώνιοι αντίπαλοι"… Ατυχής φράση, θα πρέπει να καταργηθεί στους επικίνδυνους καιρούς που ζούμε. Την ακούν τα τσογλάνια των γηπέδων, οι αλαφρόμυαλοι πρεζάκηδες της εξέδρας, και σου λένε "έχουμε πόλεμο". Και πάνε αρματωμένοι -και μαστουρωμένοι- να ξεκοιλιάσουν τον "εχθρό"…
Τι κι αν έχει απαγορευτεί η μετακίνηση φιλάθλων… Τι κι αν απ’ του χρόνου θα θεσπιστούν ονομαστικά εισιτήρια και θα μπουν κάμερες στα γήπεδα… Το πεδίο της μάχης έχει μεταφερθεί πια στους δρόμους. Και μάλιστα με προκαθορισμένο ραντεβού, παρακαλώ! Όπως κάνουν οι συμμορίες των δρόμων του Μπρονξ και του Χάρλεμ. Όπως έκαναν κάποτε οι Αγγλοι χουλιγκάνοι, προτού παρεισφρήσουν στις τάξεις του μυστικοί αστυνομικοί και τους διαλύσουν.
Αλλά εδώ είναι Ελλάδα! Και στην Ελλάδα απαγορεύονται αυστηρώς τα δραστικά μέτρα. Μια ζωή ημίμετρα, μια ζωή υποσχέσεις, μια ζωή λόγια… Και μια ζωή, μια ανθρώπινη ζωή, που χάνεται εξαιτίας τους. Και γίνεται αφορμή για νέα ημίμετρα. Και νέες υποσχέσεις. Και νέα λόγια. Ευχο-λόγια…»
αναρτήθηκε από το χρήστη Χρήστος Φασούλας @ 11:36 π.μ.
11 σχόλια
11 σχόλια:
εγώ έκανα την πρότασή μου:
http://kittenstories.blogspot.com/2007/04/blog-post.html
περιμένω απαντήσεις
Χρήστο μου, ας ελπίσουμε ότι κάτι θα αλλάξει. Εσείς οι άντρες που ασχολείστε περισσότερο, εσείς θα βρείτε τις σωστές λύσεις.
Με την ευκαιρία να σου ευχηθώ "Καλό Πάσχα", γιατί θα χαθούμε πάλι. Να περάσετε όμορφα και να προσέχετε στους δρόμους, γιατί σίγουρα κάπου θα πάτε.
natalia, θα σε επισκεφτώ σύντομα :)
Ελπίδα, καλό Πάσχα να 'χεις κι εσύ κι όλη σου η οικογένεια :)
Ένα φονικό που, ως φαίνεται, όλοι εγνώριζαν ότι θα γίνει...
Nτόντο, ήταν ακριβώς αυτό που λένε: το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου...
Δεν ξέρω αν είμαι λάθος, αλλά υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα για να λυπηθώ που δε μου περισσεύει. Για ανθρώπους που πάνε να σκοτωθούν εν γνώσει τους.
Πασχαλίτσα, το θέμα είναι τι φταίει και πηγαίνουν να σκοτωθούν εν γνώσει τους (και εν γνώσει μας). Και τι μπορούμε να κάνουμε για να πάψουν να σκοτώνονται. Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι...
Εσύ πιστεύεις ότι έχουμε εμείς ευθύνη? Με οποιοδήποτε τρόπο?
Γιατί εγώ δεν μπορώ να το δω.
Πασχαλίτσα, μεμονωμένα ασφαλώς και δεν έχουμε ευθύνη. Ως κοινωνία το εννοώ. Η οποία ποτέ δεν είναι άμοιρη ευθυνών...
Σας δίνω την πρώτη πράξη του θεατρικού μου «Ο Εθνάρχης». Εάν θέλετε να έχετε και τις υπόλοιπες τέσσερες πράξεις, δηλώστε το.
Γιώργη Χολιαστού
Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ
Έργο σε πέντε πράξεις
Με τα λάθη που έχουν γίνει και με το στραβό δρόμο που πήρε το κίνημά μας, με μια κουραμάνα και μια κονσέρβα θα μας σκοτώσουν.
Άρης Βελουχιώτης
Α1 ΠΡΑΞΗ
Χρόνος: Έτος 1955
Τόπος: Γραφείο Καραμανλή
Πρόσωπα: Αμερική, Καραμανλής, Γύφτισσα.
ΑΜΕΡΙΚΗ (ΑΜΕ)
Θα σας δώσω την πρωθυπουργία
αν αντίρρηση δεν έχετε καμία.
Δείτε μου TO δάχτυλό μου αυτο:
dίχως να του το ζητάω
μ' ακολουθεί όταν περπατώ
και πάει όπου πάω.
Ν' αντισταθεί
δεν του μπορεί
κανείς-ό,τι ακουμπήσει
αν θέλω εγώ
το συγκρατώ
αλλιώς θα το τσακίσει.
Δε σας αρέσει να είστε
μεγάλου κάποιου μικρό κομμάτι-
αυτός αν σας πει να κινείστε-
δε νιώθετε έτσι πως είστε κάτι;.
Και. δέστε: δαχτυλίδια χρυσά, αργυρά
που 'χει το δαχτυλάκι μου τριγύρω του!
και σαπούνια δεν του λείπουν και νερά ,
στα κρύα το γάντι και πάντα το μύρο του.
Δικό μας να είσαστε ένα πιόνι
αυτό θαρρώ σας εξυψώνει.
Για τη δουλειά που θέλουμε μας κάνετε'
κι ευχάριστα θα περνάτε την ώρα σας
ενώ θα βλέπετε να προοδεύει η χώρα σας:
τις πληγές της όλες σεις θα γιάνετε.
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (ΚΑΡ)
Τη πατρίδα μου βλέπω προσέξατε
και κοντά της βοηθοί της ετρέξατε'
για ν' ανάψω το φως της το σβυστό
που εμένα διαλεξατε ευχαριστώ.
Στιβαρό αληθινά μόνο ένα χερι
θα μπορούσε πρόοδο σ' αυτήν να φέρει.
Ιδίως το θέμα το Κυπριακό
μεγάλο έγνιας ζητάει μερτικό.
ΑΜΕ
Δεν σας κρύβω, όταν στραφήκαμε προς σας
ΤΟ μεγάλο αυτό θέμα στο νου είχαμε.
Κι αν από όσας δείχνετε μόνο τας μισάς ικανότητας έχετε, σίγουρα πετύχαμε.
ΚΑΡ
Με κολακεύετε. Έχω μόνο
για τον τόπο μου μέσα μου πόνο.
Ως για ικανότητες πιστεύω
με πυγμήν και σθένος θ' αρχηγεύω
αν τελικώς εις συμφωνίαν καταλήξωμεν
και όλα κάτω δεν τα βροντήξωμεν.
ΑΜΕ
Φόβος δεν υπάρχει αυτό να γίνει
αν λογικός αναντιρρήτως καθώς είστε
λογικά και το θέμα αυτό αντιμετωπίστε.
Και ευκαιρίας άνθρωπος λογικός δεν αφήνει.
ΚΑΡ
Νιώθω μια μεγάλη μεσα μου ορμή
να φωλιάζει σε ψυχή μου και κορμί.
Αν αυτή δεν είναι ορμή αρχηγική
τότε τι άλλο έχω δε γνωρίζω εκεί.
Και με όσα σεις, η δύναμή η μεγάλη
μιλώντας τώρα δα μου λέει
στην ορμήν μου αυτήν δίνει φτερά και ζάλη
και δόξης μου χαρίζει κλέη.
A1VTE
Όλα αυτά να νιώθετε πολύ είναι φυσικό,
και τα λέτε με ύφος τόσο πειστικό-
γιατί αφού είναι αλήθεια έτσι λέγονται-
που αμέσως πάψαν ν' αντρειεύονται
οι ως τώρα μέσα μου δισταγμοί-
τους διαλύσατε σε μια στιγμή.
Δε θα ένιωθα έκπληξη το δίχως άλλο
αν μια μέρα σας ονόμαζαν Μεγάλο.
KAP
Ω! Αυτό μπορώ να πω σίγουρα όντως
πως δεν είναι του παρόντος.
Μόνο, αφού οι δυο ως τώρα συμφωνούμε
στη συζήτηση βαθιά ας μπούμε.
Δυο τρυγόνια μ' ένα σμπάρο:
τι θα δώσω τι θα πάρω.
ΑΜΕ
Με το Κυπριακόν
ας αρχίσουμε λοιπόν.
Θέλω να μπει γρήγορα στο ράφι
όπως λεν κι οι δημοσιογράφοι.
Γιατί αν ο λαός επιμείνει για λύση
η Αγγλία τότε θα θυμώσει
κι εναντίον σας θα ξεσπαθώσει
και TOU NATO η αλκή θ' αδυνατίσει.
Θα μπορέσετε τους έλληνες να πείσετε
και το Κυπριακό θέμα να κλείσετε;
Γιατί αυτό μας ενδιαφέρει βεβαίως.
ΚΑΡ
Μη το πείτε πάλι. Είμαι νέος
όμως γνωρίζω τι λέγω όταν ομιλώ.
Θα κλείσω το Κυπριακό και μάλιστα με το καλό.
Μόνο που δημοσίως δε θα πω
τον πραγματικό μου τον σκοπό.
ΑΜΕ
Αυτό με μένα είναι εντάξει.
Λόγια λέγετε όσα θέλετε,
για μας πρέπει να ξέρετε
αξίαν έχει μόνο η πράξη.
Και ερχόμαστε στ' άλλα
μικρότερα, μα κι αυτά μεγάλα.
Θέλω πάντα να συμμορφούσθε με τα οδηγίας μας
που εκ της εν Αθήναις θα λαμβάνετε πρεσβείας
μας.
Ανυπακοή σε ό,τι αυτή σας ζητήσει
παραπολύ θα με δυσαρεστήσει.
Αλλά εκείνο που πρωτίστως πρέπει
είναι την τάσιν να σταματήσετε
του λαού σας που εκ φύσεως ρέπει-
έτσι είναι και παρακαλώ να με συγχωρήσετε-
προς του κομμουνισμού την αναρχίαν
που την θεωρεί ελευθερίαν.
Θέλω αυτά όλα να τα έχω ασφαλή.
Κάτι που και σας ιδιαιτέρως θα ωφελεί.
(μπαίνει η Γύφτισσα)
ΓΥΦΤΙΣΣΑ (ΓΥΦ)
Κάτω από το φως του ουράνιου θόλου
έκανα το γύρο του κόσμου όλου
γυρεύοντας το χέρι στα χέρια μου να πιάσω
που πάνω του ευτυχία να γράφει να διαβάσω.
Είδα χέρια που ευλογούσαν
είδα χέρια που μισούσαν
άλλα που 'διναν κατάρες
άλλα που σκορπίζαν χάρες.
Είδα χέρια που ζητιάνευαν
χέρια χαρωπά noυ διάνευαν
είδα χέρια βουτηγμένα
μες στο χρήμα-μες στο αίμα.
Είδα χέρια που ψεμάτιζαν-
πίσω παίρναν ό,τι εχάριζαν
είδα χέρια που 'χαν μείνει
έρημα σε κρύα κλίνη
είδα χέρια πεθαμένα
που δεν ήτανε θαμένα
είδα χέρια που απλώνανε
κι ό,τι άγγιζαν το λιώνανε
είδα χέρια που είχαν νύχια
σουβλερά κι ακονισμένα
κι ήτανε βαθιά χωμένα
σε ψυχών μέσα τα μύχια.
Είδα χέρια που αγκαλιάζαν
και που ευτυχισμένα μοιάζαν
ως ν' ανοίξουν και να φύγει
η χαρά που 'χαν η λίγη.
(στην Αμερική και στον Καραμανλή)
Δώστε τα χέρια σας την τύχη να σας πω' Για με σε χέρι δεν υπάρχει μυστικό.
Όλα εγώ θα σας πω τα μελλούμενα
είτε σας είναι θλιβερά είτε χαρούμενα.
(παίρνει το χέρι της Αμερικής)
Περιβόλι γεμάτο μ' αγκάθια.
Του κόσμου όλα τα κατακάθια
εκεί έχουν μαζευτεί-
μονιά άξια γι αυτά και ζηλευτή.
Ποτάμια αίμα το ποτίζουν
και με κείνο τ' αγκάθια καρπίζουν.
Μια μέρα κοντινή, πεσμένην χάμου
το αίμα αυτό θα σε πνίξει κυρά μου.
(στρέφει στον Καραμανή)
Ας δω τώρα και το χέρι αυτού του κακομοίρη που κιόλας θαρρεί η δόξα πάνω του έχει γείρει.
(παίρνει το χέρι του Καραμανλή στα χέρια της)
Κακόμοιρο, αστείο ανθρωπάκι!
Γελοίο, κορδωτό καραγκιοζάκι!
Πόσο ακριβά ο λαός σου θα πληρώσει
την κάθε φήφο του που θα σου δώσει... Καταστροφές στη χώρα σου θα φέρει
το που κρατώ σου αυτό εδώ το χέρι
που στη μιαρή ετοιμάζεσαι αυτή κυρία
να πουλήσεις για την πρωθυπουργία Εμπρός λοιπόν! Πούλα πατρίδα, πούλα λαό, πούλα τη μόνη μου ελπίδα πούλα την ευτυχία λαού ολόκληρου
σ' άλλο λαό, από ήθη απόκληρου.
Κάθε που τραβώντας θα κάνεις βήμα
μια παρανομία κι ένα κρίμα.
Ω! Ανθρωπάκι που γυρεύεις δόξα
των φρυδιών σου κοίταξε τα τόξα-
δεν είναι αψίδων θριάμβου τόξα παρά φίδια'
της πόρτας είναι του Χαμού αντικλείδια.
Παίξε το παιχνίδι σου λοιπόν κι εσύ ον αγροίκο.
Βδελυρόν πρόσθεσε ένα κρίκο
στων Καιρών τη βρωμερήν αλυσίδα-
έναν ακόμα θα δω-τόσους είδα...
(κάθεται λυπημένη και απογοητευμένη)
Κάτω από το φως του ουράνιου θόλου
έκανα το γύρο του κόσμου όλου
γυρεύοντας στα χέρια μου το χέρι να πιάσω
που πάνω του ευτυχία να γράφει θα διαβάσω.
Μα ένα χέρι δε βρήκα
που να 'χει την τόλμη για προίκα
που μες στα τραχιά δάχτυλά του
της οργής το μαχαίρι της πικρής θα κρατήσει
και με βία του πλούτου το κορμί θα χτυπήσει
σωριάζοντας τ' άνομο κουφάρι του κάτου.
Χέρια-χέρια-χέρια-χέρια
που καθένα κάτω με τραβάει
και κανένα ως ψηλά στ' αστέρια
απαλά η θωριά του ποτέ δε με πάει.
Φεύγω. Με την ησυχία σας καθήστε
το φριχτό έργο σας να συνεχίστε.
ΑΜΕ
Γύφτισσες! Ακόμα πώς τις ανεχόσαστε;
ΚΑΡ
Αφήστε τες να λένε-μη γνιαζόσαστε. Ποιος ξέρει από πού έρχονται.,.πού πάνε...
Την τύχη λένε κάτι για να φάνε.
AME
Λοιπόν νομίζω πλήρως κατανοείτε
πως ακέφαλος ένας λαός
όπως τώρα ο ελληνικός
στο χαμό και στην αναρχίαν οδηγείται.
Γι αυτό χρειάζεται έναν αρχηγό.
ΚΑΡ
Μ' αυτό συμφωνώ απολύτως κι εγώ.
ΑΜΕ
Βλέπετε και μόνος σας πόσο πασκίζω
τη ορθή πορεία του κόσμου να κανονίζω.
Μακριά από τον απαίσιο κομμουνισμό
που την ελευθερία
και όποιαν άλλη αξία
στο χάος οδηγεί και στον αφανισμό.
Ευτυχώς συμμάχους έχουμε πιστούς
ελευθερίας και δημοκρατίας μεστούς'
μα για να γίνει πιο καλή η δουλειά
και για πιότερη σιγουριά
πως δε θα γίνουν όλα ανω κάτω,
εφτιάξαμε και το NATO.
Και εκτιμούμε βαθιά που μέλος του γίνατε
και απαθείς στων Καιρών το κάλεσμα δε μείνατε.
Σε κόπους πολλούς μπαίνουμε
τον ιστό αυτόν καθώς υφαίνουμε
που ελευθερία θα εξασφαλίσει
σ' ολόκληρη τη Δύση.
Βλέπετε είναι oι χώρες οι ευρωπαϊκές
καταστραμμένες-μεγάλες και μικρές-
και τη βοήθεια που ζητούνε
σε μας μόνο μπορούν να βρούνε.
Δεν τους την αρνούμαστε
μα θαρρώ δικαιούμαστε
να σιγουρέψουμε πως η βοήθειά μας
θα χτίσει τα κοινά ιδανικά μας.
Γι αυτό κι εγώ μεγάλη μια
της γης όλης έγινα μητέρα
που ο νους μου είναι όλη μέρα
σε σας-τ' αγαπημένα της παιδιά.
Αν ο κομμουνισμός δεν καραδοκούσε
να πιάσει όποιον καθυστερούσε
και στο μαύρο του τσουβάλι
σιδερόδετον να τον βάλει
τότε δε θα επειγόμασταν να βοηθούμε
και χώρες άλλες, φίλες μας καλές να κρατούμε.
Μα τώρα το πράγμα επείγει
αλλιώς η Ρωσία μας πνίγει.
Φορές λέω για τον κομμουνισμό
πως είναι μια καλή δικαιολογία
για να οδηγήσουμε τον κόσμο-έστω τον μισό-
στην ειρήνη και την ελευθερία.
Γι αυτό η Αμερική το χέρι έχει απλώσει
βοήθεια στους λαούς να δώσει.
Γι αυτό και ο λαός μας αξιωματικούς του
δε λυπάται να στέλνει παντού δικούς του
που σωστά τους στρατούς των χωρών οδηγούνε
και σε δρόμο σωστό-Δυτικό-τον κρατούνε.
Και επειδή στης γης όλα τα κράτη
η Ρωσία κακό θέλει να κάνει κάτι,
γι αυτό τους καλούς εμείς διαλέγουμε
και μαζί-βοηθοί τους-αρχηγεύουμε.
Βαρύ ειν' αλήθεια πολύ, φορτίο έχω επωμιστεί'
αλλ' ας μη
ούτε στιγμή
απ' αυτό πως ποτέ θα λυγίσω να μη νομιστεί-
όταν κάποιος το δίκιο υπηρετεί
κάθε βάρος μπορεί σταθερά να κρατεί.
ΚΑΡ
Συμφωνώ απολύτως με όσα λέτε.
Την απόφαση στα μάτια μου δέτε
TO λαό μου σωστά να κυβερνήσω
και μακριά από την κόκκινη βία
στη Δυτικήν ελευθερία
αληθινά ευτυχισμένον να οδηγήσω.
Μόνο τη δική σας αν έχω βοήθεια
τίποτ' άλλο εγώ δε θέλω αλήθεια.
ΑΜΕ
Θα την έχετε πάντα και πλήρη.
Δε θ 'αφήσουμε ο εχθρός να σας φθείρει.
ΚΑΡ
Συμφωνούμε σε όλα λοιπόν-
θα παλέψω κατά των κακών.
Όμως όλα πρέπει να τα κανονίσουμε
πριν να πούμε πως τελείως συμφωνήσαμε.
Για όλ' αυτά ποιαν εγώ θα έχω πληρωμή;
ΑΜΕ
Αλλά, φυσικά, την τρανή τιμή
πως στον ίσο δρόμο ένα λαόν οδηγείτε.
Ακόμα όμως πως πρωθυπουργείτε:
σε σας τους έλληνες ιδιαίτερη έχει ικανότητα
όποιον κάνετε αρχηγό
να μη χάνει καιρό
αλλά να κερδοσκοπεί μέσα στην κοινότητα.
Μπορεί ας πούμε σεις με πλοία
να ανακατευθείτε, ή με εργοστάσια,
και με τραπεζίτας να πιάσετε φιλία-
δεν είναι όλα αυτά θαυμάσια;
Και αν δεν έχετε υιόν
ημπορεί να κάμετε ανεψιόν-
έτοιμα χρήματα πρέπει αυτός να έβρει
και τι θα τα κάνει εκείνος ξεύρει-
άμοιρος δεν θα είναι δα
της ικανότητος, καθώς εσείς να κυβερνά.
Σκεφθείτε, αν ανατραφεί με πολιτισμόν-
που σημαίνει με αφθονίαν χρημάτων-
και τον κάνουμε όπως εσάς πρωθυπουργόν,
εν μέσω πεινόντων αυτόν χορτάτον,
τότε μη έχοντας να εξαγάγει άλλο τι
πολιτισμού θα κάμει εξαγωγή
από τον μπόλικον που θα έχει λάβει
και πολιτισμού φωτιές
όμορφες και λαμπερές
σε κράτη απολίτιστα θα ανάβει.
Αποκτήσατε λοιπόν ατράνταχτον περιουσίαν'
μερικών δισεκατομμυρίων του την απουσίαν
την οφείλει εις σας ο κρατικός ο κορβανάς.
Και ο λαός τας τσέπας του ας έχει αδειανάς.
Πληρώνει κανείς
δια να είναι ασφαλής.
Αυτό εμείς δε θα το βρούμε διόλου κακό.
Μόνο προσέξετε μην αμελήσετε το Κυπριακό.
Τέλος πρώτης πράξης
Γιώργης Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα